bron: anp
Marktkoopman van de blues
De Johnny Jordaan-snik, de Willy Alberti-galm, het vibrato aan het einde – we zullen ze missen, zijn meezingers over eenzaamheid waar iedereen vrolijk van werd. ‘Zo ‘over the top’ dat je erom moest lachen, terwijl het toch onmiskenbaar ook over jou ging.’ Bij de dood van André Hazes.
Hazes?” vroeg het bezoek me soms. “Hou jij van André Hazes?”
“Ja, luister maar eens.” Plaat opgezet. Blazersintro, smerige gitaar en dan zijn stem uit de speakers: Hier geef ik geen stuiver voor...
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
