Bezoek aan een psychiatrische gesloten afdeling
Veertig Nederlandse ziekenhuizen hebben een psychiatrische afdeling (PAAZ), waar tijdelijk mensen worden verpleegd die in de war zijn geraakt. Wat speelt zich af op zo’n gesloten afdeling? Praten, pillen, actie en shocks: een reportage.
Als het even kan, beginnen de dagen hier op de psychiatrische afdeling met ontspanningsoefeningen. Elders doet men zulke oefeningen aan het einde van een drukke dag, maar bij de patiënten van de PAAZ is het altijd druk in het hoofd. Ze denken aan honderd zaken tegelijk, beleven wanen of angsten, of voelen zich zo ongelukkig dat ze weinig plaats meer hebben voor wat anders. Als ze ’s ochtends meteen al in een wat rustiger stemming zouden komen, zouden ze meer baat kunnen hebben bij hun dagprogramma, veronderstellen de behandelaars.
Ze zeggen niet veel, de zeven mensen die deze ochtend om half negen het groepslokaal binnenschuifelen voor een sessie mindfulness. De meeste gezichten staan dof, uitdrukkingsloos, wat aan hun kwaal kan liggen, of aan hun medicijnen, die soms tot een strakke mimiek leiden. De begeleidende psycholoog legt uit dat we gaan mediteren aan de hand van een stem op een bandje. Even later leidt die stem het groepje een weids meer op, een meer dat er aangenaam kan uitzien, maar ook dreigend, waar het kan stormen zodat de golven hoog opslaan, terwijl er in de diepte onder het wateroppervlak volkomen rust heerst. Zo gaat die stem op kalme toon verder, met beeldspraken die suggereren dat mensen in problemen erop mogen hopen dat het wel weer goed komt.
Lees de rest van het artikel in HP/De Tijd van deze week
