Art Blakey in Vught

Waar de bands van Miles Davis de functie hadden van een soort hogeschool voor de kunsten, bood Art Blakey jonge musici de kans om als lid van de Jazz Messengers een degelijke vakopleiding te volgen. Keith Jarrett, Branford en Wynton Marsalis, Wayne Shorter, Clifford Brown: ze speelden allemaal in de Jazz Messengers, maar bleven er nooit lang. Als je Blakey moest geloven, was dat omdat hij zijn band fris wilde houden, maar boze tongen beweren dat de werkelijkheid prozaïscher was: debutanten zijn goedkoop, en iedereen die om salarisverhoging kwam zeuren, kon onder het motto ‘voor jou tien anderen’ vertrekken. Blakey en zijn Messengers speelden in de jaren zeventig en tachtig zes keer in het radioprogramma Tros Sesjun. Het eerste concert werd in 1978 opgenomen in De Speeldoos in Vught. De bezetting was niet spectaculair, maar de opnamen vormen een mooi tijdsdocument. Bebop en hardbop raakten na de free jazz en fusion van de jaren zestig en zeventig weer een beetje terug in de gratie, maar de echte boprevival zou begin van de jaren tachtig pas losbarsten dankzij het explosieve talent van de gebroeders Marsalis. Jammer dat juist hún opnamen met Blakey voor Trio Sesjun zoek zijn geraakt. Eigenlijk is alleen trompettist Terence Blanchard, die in 1983 met de Jazz Messengers op de Nederlandse radio speelde, een hele grote geworden. De muziek op deze dubbel-cd mag dan nog steeds heerlijk klinken, maar zij wordt niet gespeeld door de allerbeste jongetjes van de klas.