Onder de leden
De MRSA-bacterie waart rond: een uitbraak in Arnhem, een tijdelijke opnamestop in Twente en ook andere ziekenhuizen geven besmettingen toe. Hoe wapent Nederland zich tegen deze ziekmaker? “Er is nog maar één paardenmiddel over. Daarna is er weinig meer dat helpt.”
We zijn verwikkeld in een oorlog, en deze kunnen we haast niet winnen. Het aantal soldaten van de tegenpartij verdubbelt drie keer per uur. Iedere twintig minuten staat een nieuwe generatie klaar die van haar voorgangers heeft geleerd, en zich heeft ontwikkeld tot een nog onverslaanbaarder tegenstander. U kookt pasta, de kookwekker gaat en hup, er staat een nieuw leger klaar. U spoort van Amsterdam naar Utrecht en als de conducteur omroept dat u uw spullen bij het verlaten van de trein niet moet vergeten, hebben de tegenstanders zich alweer verdubbeld.
Ze zijn ook nog eens onzichtbaar en houden er geniepige methodes op na. Ze hechten zich overal aan en kiezen broeierige plekken uit om te wonen. Neuzen, kelen, wonden, enfin, we hoeven niet alle lichaamsopeningen te noemen. Kansloos zijn we, tegen de Meticilline-resistente Staphylococcus aureus (MRSA), die zijn neus ophaalt voor antibiotica en die, net als wij, koste wat kost wil overleven. Hij heeft, zoals alle grote tegenstanders (de moffen, de jappen) al een bijnaam: de ziekenhuisbacterie. Hij kan het makkelijkst groeien bij mensen met weinig weerstand die doorgaans zij aan zij in het hospitaal liggen.
MRSA heeft al flink wat veldslagen gewonnen, getuige recente krantenkoppen: ‘Patiënt met resistente MRSA-bacterie ontdekt in ziekenhuis Weert’ (NRC Handelsblad, 25 juli). Opnieuw twee doden Maasstadziekenhuis’ (NRC, een dag later; het gaat hier om de resistente Klebsiella-bacterie met 27 overledenen tot gevolg). “Opnamestop Twents ziekenhuis om MRSA-bacterie” (de Volkskrant, 31 juli).
Ziekenhuisinfecties ontstaan door of tijdens een verblijf in een ziekenhuis. Denk aan urineweg-, luchtweg-, maagdarm- en postoperatieve wondinfecties. Het optreden van een ziekenhuisinfectie hangt sterk samen met de medische zorg die wordt verleend en het handelen van het medisch personeel. De gevolgen van deze infecties zijn volgens het Infectieziekten Bulletin van het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) een verhoogde kans op overlijden, een langere opnameduur en een stijging van de kosten.
Zoals bij iedere infectie kan er sprake zijn van koorts, pusvorming, abcessen en builen. Normaliter worden die behandeld met antibiotica. Per jaar wordt de MRSA-bacterie bij gemiddeld 1500 mensen gevonden. Als er sprake is van MRSA, hebben reguliere antibiotica geen effect meer. Microbioloog Peter van Keulen van het Amphia Ziekenhuis in Breda: “Er is vaak slechts nog één paardenmiddel voor handen, Vancomycine. Daarna is er weinig meer dat helpt.”
Lees het gehele artikel in de HP/De Tijd van deze week.
