Spring naar de content

Treiteraars betrappen: het kan dus wél

‘Treiteraars weer actief in Utrechtse wijk’, kopte het AD vanochtend. Het is een verkeerde kop. Een journalistieke wet luidt namelijk dat die het belangrijkste nieuws van het bericht moet bevatten. En het belangrijkste nieuws is: Utrechtse politie betrapt treiteraars in Leidsche Rijn op heterdaad. Conclusie: dat kan dus wél.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Boudewijn Geels

Het kostte de Utrechtse burgemeester Aleid Wolfsen eerder dit jaar zijn imago: de lakse aanpak van Marokkaanse probleemjongeren in Leidsche Rijn. De meeste homo’s die vanwege hun geaardheid uit hun buurt worden weggepest zoeken stilletjes een veilig heenkomen. PvdA’er Wolfsen had de pech dat ‘Hans en Ton’ de publiciteit zochten, en bovendien middels een rechtszaak schadevergoeding van de gemeente eisten.

De daders zijn moeilijk te pakken, had Wolfsen zich eerder verweerd. Immers, je moet zulke jongens eigenlijk op heterdaad betrappen terwijl ze het huis van hun slachtoffers bekladden/hun ruiten of auto vernielen/tegen de voordeur pissen/bedreigingen uiten. En dat is nu eenmaal lastig, zei ook oud-hoofdcommissaris Joop van Riessen vorige maand in HP/De Tijd – het stuk ging over de beruchte Amsterdamse Diamantbuurt. “Je kunt moeilijk een observatieteam in een busje voor zo’n hangplek zetten. Veel te duur. Bovendien hebben zulke observatieteams hun handen vol aan de zware criminaliteit.”

Maar oud-stadsdeelraadslid Job van Amerongen maakte in hetzelfde artikel korte metten met zulke taal. Hij hekelde de ‘gekmakende gepretendeerde onmacht van de overheid’. Zelf stelde Van Amerongen, toen hij ooit een avondje incognito door zijn eigen wijk liep, onmiddellijk vandalisme vast. “Al snel zag ik een jongen in een portiek pissen. Als ik zoiets constateer, kan een agent in burger dat toch ook? Niemand heeft me ooit kunnen uitleggen waarom dat toch allemaal zo ingewikkeld is.”

En zie: afgelopen zondag werden in Leidsche Rijn vijf jongens gearresteerd. Het was, zowaar, een heterdaadje. Na enkele dagen continu posten nam de politie met eigen ogen waar hoe de heren vernielingen aanrichtten: er werd rommel door de brievenbus gegooid, eieren vlogen tegen ramen, en uiteindelijk werden er ook twee ruiten vernield.

Ja, dat posten zal menskracht hebben gevergd, en menskracht is duur. Maar de bescherming van onschuldige burgers tegen pesterijen, intimidatie en vandalisme behoort ook een topprioriteit te zijn. Utrecht heeft een belangrijk signaal afgegeven: de gemeente heeft geleerd van haar fouten en laat getreiterde burgers niet meer in de steek. Dat wil zeggen: déze getreiterde burgers. Nu maar eens kijken of deze ommezwaai van blijvende aard is.