Spring naar de content

Sneeuwwitje smaakt naar meer volwassen sprookjesfilms

Na Prometheus is er een nieuwe nummer 1 in de Nederlandse film Top 10: Snow White and the Huntsman. Een film die doet hopen op andere volwassen bewerkingen van sprookjes.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Ivo van Woerden

Toen ik hoorde dat Sneeuwwitje opnieuw naar het grote scherm zou komen, moest ik even lachen. Sneeuwwitje is zo’n voor de hand liggend oubollig verhaal waar iedereen wel een kinderlijke herinnering aan heeft, dat het flauw is om acteurs de boel te laten naspelen. Ik had al medelijden met de lilliputters die zoetsappig ‘Hei Ho’ zingend door een bos zouden moeten huppelen. En ik had medelijden met de filmstudio die dacht de wereldberoemde animatiefilm van Disney te doen vergeten.

Tot ik Snow White and the Hunstman zag. Wat bleek: het is best goed om als volwassene opnieuw een sprookje te bekijken. Om het verhaal nog eens tot je door te laten dringen. Helemaal als de vorm is aangepast: weg kinderlijke tekeningen en hallo gothic-enscenering. Daarmee wordt duidelijk dat Sneeuwwitje een eigentijds verhaal is. Over een door schoonheid en macht geobsedeerde manipulerende vrouw die koste wat kost jong wil blijven (nagenoeg elke Hollywoodactrice zou zich in deze met schoonheid geobsedeerde tijd met zo’n personage moeten kunnen vereenzelvigen). Over verwaarlozing en liefde. Over proberen het goede te doen, ook als dat niet altijd even makkelijk is. Wat heb je over voor liefde? Wat heb je over voor een revolutie? Wezenlijke vragen, al met al.

Blockbuster
Niet dat deze film daar op een doorwrochte manier antwoorden op probeert te geven. Het blijft een blockbuster met megaster Charlize Theron als de boze koningin. Met dwergen die daadwerkelijk grappig en sarcastisch zijn. En met Kirsten Stewart als Sneeuwwitje (Stewart zit tegenwoordig in iedere kaskraker: woensdag maakte Forbes bekend dat ze met haar tweeëntwintig jaar de bestbetaalde actrice van Hollywood is).

Deze Sneeuwwitje ziet er donker uit en doet denken aan de vormgeving van de populaire fantasy-serie Game of Thrones. Er is dood en verderf in Snow white and the Huntsman. Een mensenleven is niets waard, zo lang de dictatoriale koningin haar zin maar krijgt.

Soms is het verhaal een beetje knullig: De koningin hoort van haar toverspiegel dat ze het hart van de net achttien geworden Sneeuwwitje moet verorberen om voor altijd mooi en ook onsterfelijk te blijven. Ze heeft, in tegenstelling tot andere jonge deernes, Sneeuwwitje nog niet eerder haar jeugd ontnomen en haar wel al jaren in een erker gestopt. Als Sneeuwwitje wordt opgehaald, ontdekt ze pardoes dat een flinke spijker in haar erker los zit. Die weet ze los te wrikken en daarmee verwondt ze de man die haar mee wil nemen zodat ze kan ontsnappen. Die spijker heeft ze serieus in al die jaren niet eerder zien zitten?

Maar dat zijn kleinigheden, net als dat je al lang weet hoe het verhaal af zal lopen. Het is een sprookje: ze leefden nog lang en gelukkig. Toch doet Snow White and the Huntsman verlangen naar andere volwassen verfilmingen van ‘kinderlijke’ sprookjes. Roodkapje kan over verwaarlozing en kannibalisme gaan. De Kleine Zeemeermin over vastzitten in het verkeerde lichaam (transseksualiteit). Hans en Grietje over ontvoering en suikerverslaving en Ezeltje Strekje over de graaicultuur in de bankensector. Hoezo oubollig?

Bekijk de trailer hier:

Onderwerpen