Spring naar de content

Wie redt Voetbal International?

Ik hou van René van der Gijp. Dat is geen schande. Heel veel mensen houden van René. En van Johan, Jan, Kraaij en zelfs van Wilfred. Ze wonnen niet voor niets dat onbenullige Televizierringetje. Logisch, zou de andere Johan zeggen. Met zo’n team kun je niet verliezen.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Tim Jansen

Ondanks dat ik geen vaste kijker ben zal ik Voetbal International missen als het van de buis verdwijnt. Gezien de leeftijd van de meeste hoofdrolspelers is de kans groot dat dit binnen tien jaar gebeurt.

Eigenzinnige mannen
Daarna zie ik het somber in voor de voetbalpraatprogramma’s . Natuurlijk zal er op de beeldbuis nog steeds geouwehoerd worden over voetbal. Alleen zal tegen die tijd alle humor en frivoliteit uit de programma’s geramd zijn. De populariteit van Voetbal International en Studio Voetbal draait op de aanwezigheid van oud-voetballers. Gijp, Derksen, Mulder, Boskamp en Kraaij jr. Stuk voor stuk eigenzinnige mannen. Jongens die gedurende hun voetbalcarrière regelmatig stof deden opwaaien. Non-conformisten die lak hadden aan rare trainers, hun bek durfden open te trekken en een gezonde dosis voetbalhumor hadden.

Maar nog belangrijker: mannen die voetbal niet als een exacte wetenschap benaderen. Vakgek zijn ze. Sommigen kijken tientallen wedstrijden per week, tot aan de Kazachse tweede divisie toe. Talent herkennen ze direct. Puur op voetbalervaring en intuïtie. Daar zijn geen notitieblokjes, statistieken of piero’s voor nodig.

Gijp en co zijn eigenlijk geen analisten. Het woord voetbalanalist suggereert dat voetbal materie is die nauwgezet geanalyseerd dient te worden. Fout. Voetbal is een mooi spel waar spelers, supporters en tv-kijkers van moeten genieten. De oudere ‘analisten’ zijn liefhebbers. Gehuwd met de bal. Afkomstig uit de tijd dat voetbal de belangrijkste bijzaak was en plezier de hoofdzaak. Een tijdperk dat je nog met een journalist kon dollen en je trainer verrot kon schelden zonder tussenkomst van twaalf communicatietutjes.

Gewauwel van Waterreus
Niemand zet zijn tv aan voor het gezapige gewauwel van Ronald Waterreus, Kenneth Perez of het iPad-college van Jan van Halst. Om nog maar te zwijgen van het boekhouderscharisma van Arno Vermeulen. Het volk wil kundige en geestige liefhebbers, geen brave professoren. De jonge generatie analisten is volledig verpest door mediatraining. Een grapje maken is er niet bij. Zeggen wat je denkt al helemaal niet. De pleuris hebben in je plek op de reservebank heet dat ‘de keuze van de bondscoach gerespecteerd moet worden’ en het beslissende doelpunt in de kruising rammen wordt vertaald als ‘het gaat om het teambelang’.

Ergens las ik dat Ajax-verdediger Joël Veltman na de 3-2 nederlaag tegen Vitesse riep dat deze wedstrijd ‘gewoon heel kut was’. Heerlijk. Waarschijnlijk krijgt hij op zijn falie en zal hij de volgende keer braaf vertellen dat het “een teleurstellend resultaat was, men hiervan moet leren en dat de ploeg zich moet richten op de volgende wedstrijd.” Laten we hopen dat Veltman een eigenwijze liefhebber is. Heel misschien kan hij, samen met Sjaak Polak en Anthony Lurling, de voetbaltafel redden van de gezapigheid.