Spring naar de content

Waarom luisteren we naar beursanalisten?

Wie af en toe een beursbericht leest zal het ongetwijfeld opvallen. Fondsen die stijgen of juist dalen nadat analisten het advies voor het bedrijf hebben gewijzigd. Een koopadvies kan er zomaar toe leiden dat de koers van een bedrijf met drie procent oploopt. Dat lijkt weinig, maar representeert bij grote bedrijven een waarde van tientallen miljoenen euro’s.  Beleggingsanalisten hebben vanuit financieel oogpunt gezien dus veel macht.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Tim Jansen

Helemaal onlogisch lijkt dat niet. Beursanalisten verdienen hun centen met het bestuderen van bedrijven. Zij kijken naar economische ontwikkelingen, de financiële huishouding van een bedrijf, het consumentensentiment, de bedrijfsvoering, politieke ontwikkelingen en nog veel andere factoren. Op basis van deze informatie adviseren zij beleggers over de koopwaardigheid van aandelen. Dat andere beleggers deze marktkenners volgen in hun beslissingen lijkt niet vreemder dan wanneer je advies over brand- of inbraakpreventie opvolgt van de brandweermannen of politieagenten.

Regelmatig blijkt echter dat het met de voorspellende gaven van beursanalisten vies tegenvalt. Over 2011 wisten clowns die in het programma Nieuwsuur willekeurige fondsen uitzochten beter (minder slecht) te presteren dan vijf beleggingsexperts. Eerder waren dolfijnen en een gorilla die ballen of bananen met bedrijfsnamen raapten te sterk voor de analisten. Desalniettemin blijven veel beleggers gedwee de adviezen van de zelfbenoemde specialisten opvolgen. Vreemd. Want dezelfde mensen zullen niet luisteren naar een politieman die zegt dat het een goed idee is om je sleutel onder de bloempot te leggen en een briefje “de sleutel ligt onder de bloempot” op de voordeur te hangen.

De analisten die verloren van de clowns hadden wel een verklaring voor hun verlies. De voortwoekerende Europese schuldencrisis en besluiteloze politici hadden debet aan hun matige prestatie. Marktvorsers zijn namelijk slechte verliezers die leiden aan het Balkenendesyndroom. De oud-premier zei jaren na de Amerikaanse aanval in Irak stelde ‘met de kennis van nu toen anders te hebben gehandeld’. Als beursanalisten het fout hebben dan ligt het aan gebrekkige politieke daadkracht, de schuldencrisis, onverwachte tegenvallers, corrupte bestuurders of voorzichtige consumenten. Met de kennis van nu hadden ze anders gehandeld.

Daar wringt nou precies de schoen. Economie en beurshandel zijn geen exacte wetenschappen. De economische werkelijkheid blijkt immer weerbarstiger dan de spreadsheetwijsheden van de marktvorsers. De crisis had vrijwel niemand zien aankomen, ook deze experts niet. Beursanalisten behalen vooral hun gelijk op de korte termijn, omdat hun advieswijzigingen functioneren als een self-fulfilling prophecy. Geven zij een koopadvies dan stijgt de koers vaak op de dag dat zij hun advies geven. Adviseren zij te verkopen dan daalt de koers. Beleggers lijken slaafs de analistenadviezen te volgen. De mens is een wezen dat immer zoekt naar zekerheid. Beleggingsanalisten bieden echter niet meer dan schijnzekerheden. Mijn advies aan de analisten zou zijn om een andere baan te zoeken. Als mijn job net zo goed door dolfijnen, clowns of apen ingevuld zou worden, dan zou ik de eer aan mijzelf houden.

——
 Download de gratis app van Tablisto om ons maandblad op uw tablet te lezen

  Volg HP/ De Tijd.

 Volg HP/ De Tijd op Facebook