Nog vijf redenen om de Ronde van Vlaanderen te kijken – Nu met noodgrepen!
Misschien zit u er al, aan die vermaledijde paasbrunch. En leest u dit. En denkt u: ik wilde dat ik voor de televisie zat, maar ze zijn gewoon niet voor rede vatbaar.
Dan speciaal voor u, en in navolging van de vijf redenen van gisteren: vijf extra drogredenen om onmiddellijk van tafel op te staan en u voor de televisie te installeren. Succes niet gegarandeerd.
1. “Maar de Ronde wordt honderd.”
Wees niet verbaasd als dit argument geen zoden aan de dijk zet. Geef toe: kan het u werkelijk schelen dat de Ronde van Vlaanderen honderd jaar wordt? Al was-ie honderdvijftien, of drieëntwintig: u wil ‘m zien. Alleen te gebruiken in noodgevallen.
2. “Het wordt een titanenstrijd.”
Alleen te gebruiken tegen mede-sportafficionado’s. Sagan – Cancellara is het Barcelona – AC Milan van de koers, de Nadal-Djokovic voor u, arme liefhebber. Geef gerust deze voorbeelden, maar wees niet te scheutig: het kan uw gehoor eraan herinneren hoeveel tijd u eigenlijk kwijt bent aan het kijken van sport.
3. “De Ronde van Vlaanderen is de enige wedstrijd die er werkelijk toe doet.”
U bevindt zich op glad ijs: wat nu een doorslaggevend argument lijkt, kan u morgen de kop kosten. ‘Die enige wedstrijd die je niet mocht missen, die was toch twee weken terug?’ En daar gaat u al, tijdens de Amstel Gold Race, volle kracht richting de meubelboulevard.
4. “Als je me nu in alle rust naar de Ronde laat kijken, dan… (vul hierbij zelf een zinnige ruil in).”
Pas op! Kijk uit! Van ruilen komt huilen en voor je het weet, moet iedere wielerminuut worden uitgeruild tegen musicaluren of klassieke muziek-kwartalen.
5. “Als ik niet naar de koers mag kijken, ga ik gillen.” Als u hiertoe uw toevlucht moet nemen, is het pleit reeds in uw nadeel beslecht. Neemt u nog een eitje, een kop slappe koffie en zoek later op de dag een rustige plek in huis om uw hoofd tegen de muur te beuken.Veel plezier. En: sterkte.
