Spring naar de content

Als Jeugdzorg kinderen ophaalt, kijkt iedereen weg

Veel verhalen die ik zie halen uiteindelijk niet de eindstreep van een artikel. Toch kan een zaak in je hoofd blijven spelen, omdat het geval zo schrijnend is. Zo ook het geval van Ilja en zijn moeder bij wie Bureau Jeugdzorg in 2012 zijn broertje en zusje komen ophalen en uit huis plaatsen. Hiervan zijn beelden. Hierop ontpopt zich een spel, waarbij de raderen van de overheid zonder compassie over een familie heen lijken te walsen.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Brenno de Winter

GeenStijl leest het hele dossier en komt met een grondige analyse van het geval. De site besteedt vaak aandacht aan het dossier en maakt er zelfs een minidocumentaire over. Jeugdzorg is boos over de aandacht van media. Er volgen drie aangiftes tegen Ilja, een arrestatieteam haalt hem op en hij zit drie dagen in de cel. Na verhoor bleek er geen zaak tegen de jongeman.

Geen uitleg
Ilja neemt ook contact met mij op en stuurt mij honderden pagina’s dossier. Uit niks blijkt een een echte problematiek en nergens valt uit op te maken dat een ingrijpende maatregel als het uit huis plaatsen van kinderen te rechtvaardigen is. Ook de school is positief over de kinderen. Maar Bureau Jeugdzorg zwijgt. Zonder de andere kant van het verhaal is het nagenoeg onmogelijk dat beeld compleet te krijgen en nieuwe feiten te onthullen. Dat steekt enorm, want er is wel iets aan de hand.

Uitleg komt er ook niet. De politiek reageert niet op de verhalen en dus wordt de minister niet om uitleg gevraagd. De Nationale Ombudsman mag volgens de wet niet ingrijpen in lopende juridische procedures. Rechters zullen niet snel Bureau Jeugdzorg in het ongelijk stellen na alle familiedrama’s. Na lang aandringen vertelt een rechter me dat het nagenoeg onmogelijk is in dit tijdgewricht risico te nemen ook als dat wel zou kunnen. Natuurlijk mag ik de rechter niet bij naam opvoeren en aan een enkele bron heb je niets.

Het Europees Parlement houdt een hoorzitting (ook op video te zien) en eist opheldering van Nederland. Maar die opheldering komt niet. Ook het Letse parlement buigt zich over de zaak en in Letland (waar de familie vandaan komt) wordt zelfs een demonstratie voor de Nederlandse ambassade georganiseerd door een Europees Parlementslid. De Letse overheid vraagt Nederland om opheldering wat er nou aan de hand is – en krijgt die wederom niet. In Nederland blijft het stil. Ondertussen wordt zelfs op Russische conferenties rond kinderen over de zaak gesproken.

Stille strijd
Ilja blijft stilletjes doorvechten om zijn broertje en zusje weer bij de moeder te krijgen. Een paar keer per week klopt hij bij mij aan met informatie of een herinnering. Ik lees de berichten, maar het is enorm moeilijk er hard (nieuw) nieuws van te maken. Het lastige is ook dat ik niet een hele organisatie wil afschrijven op een enkele zaak. Dat is immers geen structuur.

Zaterdag verscheen er in de Britse Daily Telegraph een artikel waar de framing zich nu op Nederland als land richt. De auteur wrijft fijntjes in waar we als land basale rechten ontzeggen aan Ilja, de moeder, het broer en zusje.

Hoe het ook zij: er voltrekt zich een persoonlijk drama bij een familie en eigenlijk staart iedereen naar elkaar. Niemand lijkt genegen de zaak recht te trekken of de impasse te doorbreken. Ilja knokt met moeder en advocaat door. Hij heeft het meeste te winnen. Als straf voor het naar de media stappen heeft hij sinds de uithuisplaatsing – nu bijna 15 maanden geleden – zijn broertje en zusje precies één keer mogen zien. Twee uur lang. Om de familieband goed te houden zullen we maar zeggen.