Spring naar de content

Asscher schiet zichzelf in zijn voet met nieuwe Flexwet

De Raad van State buigt zich op verzoek van minister Lodewijk Asscher binnenkort over zijn voorgestelde wijzigingen in de flexwet en de positie van de flexwerker. Ik hoop dat de Raad zijn voorstellen afschiet, ze gaan voor bij aan het werkelijke probleem op de arbeidsmarkt en zullen de problemen alleen maar groter maken.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Dr. Doom

Asscher wil de maximale duur van het aantal tijdelijke contracten dat een werkgever een werknemer mag bieden beperken van drie naar twee jaar. Daarmee hoopt hij te bereiken dat meer werknemers een dienstverband krijgen voor onbepaalde tijd

Maar dat gaat niet gebeuren, er is een reden waarom werkgevers zeer terughoudend zijn om mensen in dienst te nemen. De risico’s zijn tot absurde niveaus opgelopen. Dat kun je off the record overal horen, weinig mensen durven het hardop te zeggen.

Neem alleen al de doorbetaling gedurende twee jaar – door de werkgever – als een werknemer ziek is.

Neem vervolgens de afvloeiingskosten, vaak ook als een werknemer niet functioneert.

En tenslotte kan een werknemer, als hij gedurende een paar jaar, mede dankzij de werkgever op een hoger niveau presteert, op elk moment met de minimale opzegtermijn zelf overstappen naar de concurrent zonder dat de werkgever daar een vergoeding voor ontvangt.

Als de aanpassingen van Asscher er komen voorspel ik dat het na die periode van twee jaar als maximum voor een tijdelijk dienstverband  zo zal zijn dat de werkgever in de meeste gevallen juist geen vast dienstverband zal aanbieden. In de huidige ruime arbeidsmarkt zal hij het met een andere werknemer opnieuw voor maximaal twee jaar doen. Zijn ‘oude’ werknemer is dan werkloos – vrijwillig want zijn contract liep af – en kan rechtstreeks in de bijstand. Of misschien kan hij het als ZZP-er voor zijn voormalige werkgever proberen.

Er komt ook een wijziging in de bepaling van de ontslagvergoeding. Zoals ik al signaleerde is het een rare zaak dat werknemers elk moment zonder vergoeding kunnen vertrekken als ze er beter van worden terwijl de werkgever moet betalen als hij van de werknemer af wil.

De berekening van de ontslagvergoeding gaat straks lopen vanaf een dienstverband van 24 maanden. Dat maakt dat een werkgever het als uitkomst van zijn risico-analyse zal zien dat hij keihard voor afloop van die 24 maanden moet bepalen of hij het wel langer ziet zitten want daarna wordt het een dure grap. Het is Asscher’s bedoeling de positie van de zwakkere werknemers te verbeteren. Maar het zal averechts uitwerken. De beste werknemers hadden en hebben nergens last van, die krijgen echt wel een vast contract. Maar aan de onderkant zullen meer mensen gedwongen worden tot de bijstand of het ZZP-erschap.

Onderwerpen