Ik ben er niet trots op om dit toe te geven, maar doe het toch: als ik een situatie lastig vind of ongemakkelijk, kijk ik op mijn telefoon.
Weg buikpijn
Zojuist, bijvoorbeeld. Mijn zoontje vindt school niet meer leuk. Ik maak me daar zorgen om, ik zou liever zien dat hij met plezier naar school gaat. Vanmorgen bracht ik hem weg, hij was somber en mokkig. Ik wilde hem helpen maar wist niet goed hoe. Daarover piekerend fietste ik weg met buikpijn.
Toen pakte ik maar mijn telefoon uit mijn zak. Eens kijken hoe het in de rest van de wereld ging. Een mail van een collega met een grapje erin was er, een whatsappje van een vriendin die opmerkte hoe groen het is in het Oosten van het land. Buikpijn weg.
Thuis aangekomen was ik het schoolprobleem vergeten, en las ik de rest van de mails en wat andere berichten en stuurde ik terug dat Nederland rondom Arnhem inderdaad mooi is.
Weg angst
Ander voorbeeld: op vakantie onweerde het een keer heel hard. Het was nacht, we kampeerden bij een boerderij waar verder niemand was. Op de bliksemflitsen na was het pikdonker. Ik vond het eng. Hoewel de drie kindertjes rustig sliepen, maakte ik me zorgen om hen. En om de tent, of die het noodweer wel zou houden. Ik vroeg me angstig af hoe vaak het eigenlijk gebeurt dat de bliksem inslaat. En daarna dacht ik na over hoe groots de natuur is en hoe nietig wij mensen zijn vergeleken daarbij en andere existentiële gedachten over leven en dood.
Na een uur nam de storm af, maar ik was nog steeds bang. Om in slaap te vallen, pakte ik mijn telefoon. Op de een of andere manier werd ik daar rustig van: het was vertrouwd, klein, dichtbij. De bekende icoontjes hielpen me te vergeten hoe groots de natuur en het leven is.
Die telefoon geeft blijkbaar rust. Je kunt ermee voorkomen dat je allerlei andere ongemakkelijke gevoelens, gedachten, verveling of angsten moet doormaken.
Het zou interessant zijn als daar een studie naar gedaan zou worden. Zouden smartphones angst- en stressstoornissen kunnen voorkomen? Of: zouden ze die juist veroorzaken?
Waar mensen vroeger (of nog steeds) soms hun onzekerheid over het leven susten door in een God te geloven, geloven moderne Westerse mensen in hun smartphone. We biechten en bidden en vragen om hulp in apps.
