Spring naar de content

Sorry dat je veranderd bent Amsterdam

“Sorry lief Amsterdam. Sorry. Het ligt niet aan jou, het ligt aan mij.” Ik weet dat het slap klinkt, maar het is waar.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Tim Jansen

“Het is niet jij die bent veranderd, wij zijn het die jouw verandering met open ogen hebben toegestaan.” Met de sluiting van studentendiscotheek Dansen bij Jansen hebben we je weer een beetje verder verwaarloosd. Eerder deze week liep ik langs het Surinaamse café op de hoek. Een geel aanplakbiljet meldde dat zondag de laatste swingende zondag zou zijn. Daarna gaat de tent dicht en wordt het complex gerenoveerd. De kroeg komt niet terug. Deze maand sloot ook al het alternatieve nachtcafé Korsakoff. Wanneer is het genoeg? Wanneer is die verdomde verhipstering van Amsterdam afgerond?

Want de verhipstering is je echte probleem, lief Amsterdam. Niet de Noord-Zuidlijn, de fietstunnel bij het Rijks, het Leidseplein of de eeuwigdurende verbouwing van het Centraal Station. Nee, dat de Amsterdamse horeca onder aanvoering van hipsters een droge eenheidsworst aan het worden is, dat is pas een ramp. Want wat komt er terug na 36 jaar Dansen bij Jansen? Allicht geen kroeg waar je op maandag 5 euro entree betaalt en vervolgens met 60 cent het biertje afrekent.

Dancemuziek met trompetloopjes
De tent wordt overgenomen door de eigenaren van de Bloemenbar en Hanneke’s Boom. Voor de mensen die niet bekend zijn met de Amsterdamse horeca: dat zijn twee tenten zoals er honderd in Amsterdam zijn. Dertig speciaalbieren op de kaart, modieus gekleed personeel, dancemuziek met trompetloopjes en een quasi-nonchalante inrichting die aan Berlijn moet doen denken.

En wat komt er in de plaats van mijn Surinaamse café? Ongetwijfeld een koffiebar. Een zzp’ers-hol waar een barista homofiele hartjes in je cappuccino staat te gieten. Het ‘upgraden’ naar dit soort hoogwaardige horeca schijnt onderdeel te zijn van gentrificatie, een duur woord voor het oppimpen van de buurt. Iets wat we schijnbaar moeten willen. In Amsterdam schijnt de horeca-gentrificatie pas als succesvol beschouwd te worden als het aantal Macbooks per vierkante meter hoger is dan het aantal bierviltjes.

Plantenbakfiets
Mea culpa, nogmaals. Want ook ik laaf mij aan de lokale speciaalbieren. Ook ik word graag aan tafel bediend door vriendelijke jongeren. En ook ik mag graag luisteren naar The Whitest Boy Alive of Bakermat. Weliswaar ben ik als baardloze ziekenfondsbrillendrager geen volwaardig hipster, maar te vaak verkies ik hippe kroegen boven echte Mokumse cafés. Kroegen met kleedjes op tafel, asbakken op de bar, één soort bier op de tap en vergeelde vitrage voor de ramen. Kroegen waar Drukwerk en Danny de Munk koketteren met het rauwe Amsterdam waar rotgeintjes en opstootjes de nacht kleur geven. Het Amsterdam waar een bakfiets geen legitiem vervoermiddel is, maar een mogelijkheid om kakkers een hak te zetten. Paar zakken aarde leegstorten, plantjes poten en plantenbakfiets op de zijkant kalken. “Zie maar hoe je Sterre en Friso naar school krijgt, klerewijf.”

Dit type Mokumse horeca is op sterven na dood, en dat is doodzonde. Daarom één advies, lieve studenten. Laat de nieuwe Dansen bij Jansen links liggen, fuck gelijkgestemden en stap een kroeg binnen die je enorm ‘fout’ lijkt. Amsterdam zal niet teleurstellen.