Spring naar de content

De schijf van vijf volgens Lionel Messi: rood vlees en cola

In twee concurrerende landelijke dagbladen stonden dinsdag twee artikelen die mij nogal in de war brachten. Ze gingen allebei over Lionel Messi.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Frank Heinen

Het eerste artikel verscheen in het AD, was van de hand van Spanje-correspondent Edwin Winkels en ging over de mogelijke oorzaken van de recente blessuregevoeligheid van Lionel Messi.
Herstel: over de speculaties over de mogelijke oorzaken van de blessuregevoeligheid van Lionel Messi.
Die speculaties zijn gebaseerd op de eetgewoonten van Lionel Messi.
Herstel: op de geruchten over de eetgewoonten van Lionel Messi.
En die geruchten zijn weer een gevolg van het eetpatroon van de gemiddelde Argentijn.
Herstel: een gevolg van het eetpatroon van de gemiddelde Argentijn die niet de beste voetballer aller tijden is.

Halve koe
Dat eetpatroon is nogal eenvoudig samen te vatten: rood vlees.
Rood vlees in alle soorten en maten.
Gebraden, gebakken, gegrilld.
Rood vlees bij het ontbijt, bij de lunch en bij het diner. Rood vlees met brood, rood vlees met gefrituurde hapjes, rood vlees met iets minder rood vlees en rood vlees uit het vuistje. Rood vlees weggespoeld met een glas cola.
Vis en verse groenten, daar doen ze niet aan, die Argentijnen. Daarom ook was Lionel Messi in zijn eerste jaren bij Barcelona ook zo vaak geblesseerd. Die barbecuede zich natuurlijk een ongeluk. Halve koe op de grill, familie en vrienden eromheen, krat cola in de koelkast en schransen maar.
En Frank Rijkaard maar denken: waarom loopt die jongen toch zo moeilijk? Had Messi net weer een halve nacht spiesjes staan draaien. Niks mis met remouladesaus, maar het komt je acceleratievermogen niet per se ten goede.

Onder trainer Guardiola werd er een diëtist in de arm genomen, die concludeerde dat Messi leefde op een dieet van cola en rood vlees en dat dat beter kon.
Hij leerde Messi vis eten.
(Vul hier zelf uw hilarische Vismessi-grap in).
Een jaar later was Messi de beste voetballer ter wereld.
Deze zomer werd Guardiola na een jaar van machtsvacuüm opgevolgd door Tata Martino.
Een Argentijn. Een roodvleeseter dus. Bovendien heeft Martino een buik als een voetbal. Opvallend, voor een voetbaltrainer.
Prompt raakte Messi keer op keer geblesseerd.
De reden was snel gevonden.

Een geschenk
Het tweede artikel die dinsdagochtend kwam van Willem Vissers en stond in zijn onvolprezen column ‘Ruimte op links’ (prima titel ook) in de Volkskrant. Het was een prachtige ode aan Messi, die Vissers ‘een geschenk van het voetbal aan de wereld’ noemde, en tegelijk een zeer terechte veeg uit de pan voor iedereen die zo bekrompen is om een hekel aan Messi te hebben.
Het is natuurlijk altijd leuk om cadeautjes te krijgen, maar als dat cadeautje de beste voetballer aller tijden is, is het helemaal mooi meegenomen.
(Overigens beschouwt mijn vriendin Messi niet per se als een geschenk. Of nou ja: wel als een geschenk, maar dan als het soort geschenk dat je van een familielid krijg, iets zelfgemaakts – een schilderij of een beeld of zo – waaruit meer volharding dan vakmanschap spreekt en dat je in godsnaam dan toch maar ophangt omdat je nooit weet wanneer de maker op bezoek komt).
Als Messi een cadeau van het voetbal aan de wereld is – en laten we dat tot nader order maar aannemen – is de wereld dan niet verplicht om daar zorgvuldig mee om te gaan?

Moeten slagers in Barcelona hun beste klant dan niet onmiddellijk op de zwarte lijst zetten? Moeten groenteboeren en vissers hun waar niet voor de poort van de Messi-residentie leggen, dag in, dag uit? Moet Tata Martino dan die wedstrijdbal niet eens onder zijn trui vandaan halen?
Moeten wij uiteindelijk niet de wereldzeeën leegvissen om Messi’s dieet te faciliteren?
Jawel. Dat moeten wij.