Lachen als een paard met anuskramp (uit het dagboek van Máxima)
6.00
Net opgestaan. Amalia stond al om vijf uur naast ons bed te gillen, of zij en haar zusjes tóe, alsjeblíeft mee mochten vandaag. Ik zei dat dit niet kon, waarop zij riep dat ik alle aandacht voor mezelf wilde houden.
Alex lag naast me in bed te brullen van het lachen. Papa en mama trilden in hun hacienda van de muur af en vielen loodrecht op zijn brede koningskop. Alles onder het bloed. Ik hoop maar niet dat je het ziet straks, op televisie.
8.00
Amalia houdt de badkamer bezet. Ze is boos. Gelukkig hebben we er nog zes. Soms is ze net haar over-overgrootmoeder, in al haar onverzettelijkheid. Maar we houden voet bij stuk. Over een half uur staat de bus op de oprijlaan. O ja, heb ik weer, bad hairday. Uitgerekend vandaag. Zal ik het opsteken? Alex vond net zijn stropdas in de kom van kapitein Iglo terug. Amaliáááa!
8.04
De hofdames zeggen dat ik straks moet koehappen. Dat dit traditie is. WTF??? Ik ga toch zekers niet met mijn prachtig gelijkmatige gebit in een koe happen? Knettergek, die Hollanders.
10.02
Nou, we zijn er hoor. Mijn haar werd niks, dus ik heb een hoed opgezet die op haar líjkt. Alex zegt dat ik niet zo raar moet schaterlachen, omdat ik anders maandagavond weer de lul ben op Lucky TV. Nee, ik moet lachen zoals hij doet zeker, als een paard met anuskramp. Hahahahahhaha (x1000x1000).
10.15
We moeten een boot in. Ze draaien het soort muziek dat je hoort als je bij T-Mobile in de wacht staat. God, wat een armoe. En we moeten nog zo lang. Ik weet nu al niet meer wat ik zeggen moet. “Mooie dag hoor, mooie bloemen hoor, mooie boot hoor.” Ik klink als een allochtoon, godbetert. Alex giert dat ik dat ook ben. De boot vaart langs het saaiste museum van de wereld. Ik verveel me dood. O ja, als ik zwaai, geen kipfiletje te bekennen, hé. Al die uren op de sportschool zijn niet voor niets geweest. Kampioentjuuuu. O, streetdance. Of wat erop lijkt. Die kaaskoppen noemen alles dansen hier. Prinses Petra gooit een bloempot om. Ze is een beetje lomp, doe je niks aan. Ik had mijn naam ook veranderd in Laurentien hoor, als ik haar was. Willen ze nou dat ik aardappels ga schillen? Ik weet niet hoe dat moet! Aléééx!
P.S. Amalia whatsappt dat de hoed van de burgemeester scheef op haar kop staat. En of er al een vogel in de mijne is geland. En dat ze er aan komt. NU. Soms is ze net Bernhard. Waar blijft die koe nou?
10.31
Ik wil naar huis.
10.32
Pieter praat tegen een verslaggever over vissen. Is-ie nou dement aan het worden? Volgend jaar laten we het hele zootje thuis hoor, gaan Alex en ik lekker alleen.
10.34
Laurentien ziet er uit als een paasei met strik. Pieter gooit met stokken tegen een net aan. Kan iemand op die man letten?
10.42
Een NOS-verslaggever beweert dat de selfie is uitgevonden op Koninginnedag. Waar halen ze die lui vandaan? InHolland? Jeuuu, een levend standbeeld. Die kenden we nog niet. O, we zijn Pieter en Margriet kwijt.
10.45
Ze zijn weer terug, hoor. Pieter hield hele verhalen tegen een standbeeld en Margriet stond ergens in een tuin te sjoelen. Alex heeft er een mannetje op gezet.
10.58
Dronken mensen op een podium? O, amateurtoneel. Hahahaha (x1000).
11.01
Een kabouterkerk in brand. Amalia whatsappt dat ze haar nanny heeft opgesloten in de kelder en dreigt nú HP/DeTijd te bellen voor een exclusief interview, als ze niet alsnog mee mag. Ik tik snel ‘ja’ in het schermpje. Je weet het nooit met dat kind.
11.20
Op naar Amstelveen. Alex laat de kinderen snel ophalen met een auto. De nanny dient hopelijk geen klacht in.
12.00
Prinsesjes doen het goed. Ze mogen wel iets geïnteresseerder kijken bij de oud-Hollandse spelen.
12.38
Amalia wil weglopen bij drie vrouwen voor een bigband die niet kunnen zingen. Umberto Tan redt ons.
13.00
Bijna afgelopen. Ik hoop dat ze geen stadsdichter hebben. Volgend jaar gaan we alles anders doen. Dan komen Alex en ik in een legging, nodigen we dj’s uit en gaan we lekker dansen.
Dichter Johanna Geels beschrijft de absurdistische en poëtische kant van de dagelijkse dingen.
