Gronings ziekenhuis gebruikt virtual reality-bril bij behandeling
Het Universitair Medisch Centrum Groningen heeft een primeur: specialisten gaan er voor het eerst gebruik maken van virtual reality-brillen om psychotische patiënten te behandelen. Uit onderzoek van Wim Veling, hoofd van het psychoseteam van het UMCG, blijkt namelijk dat het brein hetzelfde reageert op beklemmende situaties in virtual reality als in het echt.
Bijna twintig psychologen en onderzoekers gaan op zeven locaties in Nederland met de nieuwe therapievorm aan de slag. Over twee jaar weet Veling ongeveer wat de effecten zijn. “Wie weet kunnen patiënten in de toekomst gewoon achter hun eigen computer kruipen en een virtual reality-bril opzetten, terwijl een psycholoog op afstand de resultaten volgt.”
Virtuele wereld
Sinds 2011 doet Veling onderzoek naar behandeling met virtual reality, door de karakteristieken van de virtuele omgeving te manipuleren. Zo kon hij vaststellen wat bij mensen emoties als spanning of achterdocht veroorzaakte. “De resultaten waren bemoedigend, want de situaties waarin patiënten verzeild raakten, voelden voor hen ontzettend echt. Ze werden er bang van.”
Psychosepatiënten hebben geen Eiffeltoren, vliegtuig of Sint Pietersplein nodig om bang te worden, aldus het UMCG. Zij kunnen overvallen worden door wanen en angsten in het leven van alledag. Daarom krijgen ze in de virtual reality-behandeling normale sociale situaties geprojecteerd: een ritje in de bus, boodschappen doen, winkelen en een cafébezoek. Hun kijkrichting en bewegingen, transpiratie en hartslag worden gemeten. Daarnaast beantwoordt de patiënt vragen over stressgevoelens en angsten, zodat de psycholoog kan vaststellen wat hiervan de oorzaak was.
Het wordt steeds moeilijker
Een bedrijf uit Delft heeft voor de therapie vier virtuele werelden gecreëerd. Het stelt de patiënt in staat op een realistische manier door een winkelstraat te lopen, met het openbaar vervoer te reizen of openbare gelegenheden te bezoeken. De oefeningen in de virtuele wereld worden steeds moeilijker, zodat de patiënt gewend raakt aan hogere stressniveaus en zijn angst uiteindelijk wegebt.
