IDFA: ‘The Ground Beneath Their Feet’ is wufte vertelling van serieuze problematiek
The Ground Beneath Their Feet is het debuut van de Amerikaanse filmmaker Nausheen Dadabhoy, en ging afgelopen woensdag in première op het IDFA in Amsterdam. Het belooft serieuze derdewereldproblematiek te behandelen, maar blijft dermate aan de oppervlakte dat de twee hoofdpersonen die het treft de ongelukkige enkelingen lijken.
In de documentaire volgen we Khalida en Ruqiya, twee Pakistaanse vrouwen die ruggenmergletsel opliepen toen een desastreuze aardbeving hun huizen in het noorden van Pakistan vernielde. Ze zijn verlamd aan beide benen, en in een land als Pakistan staat een vrouw daarmee garant voor een alles behalve rooskleurig toekomst. We ontmoeten de twee in een medisch centrum in Islamabad, tussen tientallen lotgenoten. Verslagen, maar hoopvol, met het geloof dat alleen God hen kan helpen.
Het belang van een fysieke gezondheid is cruciaal voor de Pakistaanse vrouw. Want ja, welke bedachtzame ouder huwt zoonlief uit aan een vrouw die niet eens de was kan doen? Met andere woorden: zij zal eenzaam bij haar ouders wonen tot deze komen te overlijden, waarna zij louter kan hopen dat andere familieleden haar zorg willen overnemen.
Regisseur Dadabhoy volgt de dames vijf jaar, beginnend naast hun ziekenhuisbedden in Islamabad, waar artsen de kans dat Khalida en Ruqiya ooit nog kunnen lopen nihil achten. Het feit dat Khalida en Ruqiya dit niet wordt verteld – de doktoren proberen de wanhoop koste wat het kost buiten de deur te houden – gebruikt regisseur Dadabhoy dankbaar in de documentaire. Vanuit hun ziekenhuisbedden zien we Khalida en Ruqiya nietsvermoedend keuvelen over trouwplannen. Pijnlijk, en mooi tegelijkertijd.
Vervolgens ontvouwt de documentaire zich als een reis zonder duidelijke bestemming. Dadabhoy neemt de kijker mee naar gemeenschapen in de Noord-Pakistaanse bergen waar een huis niets meer is dan een paar golfplaten en plastic tuinstoelen, en waar niets belangrijker is dan God en gezin. Khalida en Ruqiya weten inmiddels dat de kans op herstel klein is, maar ze vechten, hopen en bidden.
The Ground Beneath Their Feet is wuft, en blijft aan de oppervlakte. De gesprekken met de liefdevolle familieleden van Khalida en Ruqiya zijn voorspelbaar en echte duiding over de maatschappelijke positie van vrouwen in Pakistan blijft uit. Daarbij zijn de beelden en het geluid uitermate amateuristisch opgenomen, waardoor de film soms aanvoelt als reisverslag. Zo nu en dan geven Khalida en Ruqiya de kijker vanuit hun rolstoel een verrassend inzicht of inspirerende les, maar al met al laat The Ground Beneath Their Feet te wensen over, zelfs met een verrassende laatste scène als uitsmijter. Laten we stellen dat de loodzware reis die dames als Khalida en Ruqiya moeten doorstaan een iets aangenamere advertentie in de reisbrochure verdient.
‘The Ground Beneath Their Feet’ is momenteel te zien op het Internationaal Documentary Film Festival Amsterdam (IDFA).
