Gruwelen om emancipatoir okselhaar
‘Okselhaar is dé trend van 2015!’ ‘Met dank aan Miley Cyrus lopen we deze zomer met gekleurd okselhaar over het strand.’ ‘Okselhaar zomerklaar!’ Media berichten vaak nogal voorbarig over nieuwe trends. Er hoeft maar ergens een zaadje ontkiemd te zijn, en het wordt gebracht alsof het om voetbalvelden vol woekerend onkruid gaat. Zo ook met okselhaar bij vrouwen, een feministische rage die zich vooralsnog vooral op Instagram en niet in het straatbeeld manifesteert.
Dit jaar vieren we in het Westen het honderdjarig jubileum van de kale vrouwenoksel. Zeepmerk X-Bazin introduceerde in 1915 in het Amerikaanse magazine Harper’s Bazaar iets revolutionairs: ontharingspoeder. De combinatie van mouwloze zomerjurken en moderne dans (jazz!) maakte het verwijderen van afkeurenswaardig haar noodzakelijk, aldus de advertentie. Op de bijbehorende foto staat een lachende vrouw met haar arm in de lucht. Hoera! Vrouwen hadden dan wel geen stemrecht, maar ontharingspoeder nam niemand ze meer af.
Rotte eieren
Een eeuw later, in onze vrije samenleving waar mannen en vrouwen evenveel rechten hebben, is het in theorie heel simpel. Als je okselhaar mooi of prettig vindt, dan laat je het groeien, tieren zelfs. Hetzelfde geldt voor been-, hoofd- en gezichtshaar. Als mensen niet over je haardracht vallen, doen ze dat namelijk wel over je bakfiets, je voorkeur voor het lettertype Comic Sans, je speltboterham met biologisch-dynamische hummus of je witte driekwartlegging. Als je okselhaar daarentegen lelijk of vervelend vindt, of net als ik graag je onbegroeide musculus pectoralis major bewondert in de spiegel, dan scheer, hars of epileer je het. Met ontharingscrème kom je ook een heel eind, maar dat ruikt zonder uitzondering naar rotte eieren. Daar moet je van houden.
Maar in de praktijk is het helaas helemaal niet zo simpel. Mannen hebben okselhaar en vrouwen zijn gladgeschoren. Dat is de norm, en afwijken daarvan doet mensen steigeren. Wat? Wat zullen we nou krijgen? Dit hoort niet hoor, hela! Al zijn gladde mannenoksels sociaal iets meer geaccepteerd dan harige vrouwenoksels. Die zijn namelijk ‘vies’, ‘onfris’ of ‘smerig’.
Baas onder eigen oksel
Wat écht vies, onfris en smerig is, is bijvoorbeeld een zompige substantie van diarree, bananen, chiliconcarnekots, fluoride en oud krentenbrood. Dat riekende goedje zou onder een mannenoksel en een vrouwenoksel precies even smerig zijn. Maar okselhaar is geen zompige substantie van diarree, bananen, chiliconcarnekots, fluoride en oud krentenbrood. Het is hetzelfde haar als dat wat op je tenen en armen groeit. En aangezien mannen er over het algemeen meer van hebben en ook uitbundiger zweten, zouden behaarde vrouwenoksels dus relatief schoner, frisser en minder smerig moeten zijn. Maar logica is niet aan iedereen besteed.
En het is niet het alles verzwelgende patriarchaat met rijkelijk begroeide armholtes dat vrouwen met een vies gezicht een scheermes in hun poezelige handen drukt. Misprijzende blikken komen minstens zo vaak van seksegenoten. Vrouwen – zelfs die met oksels als dolfijnen zo glad – weten namelijk ook niet alles. Waarvan akte. Dus laat hem maar komen, die zomertrend. We kunnen hier wel wat reuring gebruiken. Misschien viert ons al dan niet harige nageslacht in 2115 dan wel opnieuw een honderdjarig jubileum: dat van baas onder eigen oksel.
Beeld: via Instagram
