De dag dat Kanye, Bono en Tim Knol alweer niet op visite kwamen
De waarheid is dat ik behoorlijk jaloers ben op collega Frank Heinen. De sportcolumnist van HP/De Tijd mag Cristiano Ronaldo tot zijn beste vrienden rekenen. Cristiano Ronaldo is een van de beste en bekendste voetballers ter wereld. Hij moet het ontzettend druk hebben met voetballen en bekend zijn. Toch bezoekt hij Frank Heinen regelmatig, soms zelfs terwijl hij een belangrijke voetbalwedstrijd aan het spelen is. Cristiano Ronaldo bezit de gave om precies op bezoek te komen als Frank Heinen geen inspiratie heeft voor zijn column. Dankzij Cristiano Ronaldo heeft Frank Heinen dan toch iets te vertellen. Cristiano Ronaldo is een echte vriend.
Binnen de muziekwereld heb ik geen vrienden. Kanye West ontkent mijn bestaan. Bono wil niets meer van me weten sinds hij erachter is gekomen dat ik een keer vergeten ben om op One te stemmen voor de Top 2000. Ik kom Tim Knol wel eens tegen bij concerten, maar dan klap ik dicht en ga ik op de wc zitten tot de laatste trein naar Hoorn vertrokken is.
Visite
Geen muzikant is ooit bij mij op bezoek geweest. Ook geen voetballer trouwens. Om eerlijk te zijn heb ik nog nooit visite gehad. Vandaar dat ik nogal schrok toen de bel ging. Ik wist niet eens dat ik een bel had. Wie kon dat zijn? Kanye? Bono? Tim Knol? Voor de zekerheid opende ik drie tabbladen. Ik typte drie keer ‘www.youtube.com’ en zette Sam, One en Stronger tegelijk op. Het klonk als een smoothie, maar ik ging ervan uit dat ze alle drie ijdel genoeg waren om hun eigen nummer eruit te filteren.
Ik opende de deur.
Het was niet Kanye.
Niet Bono.
Niet Tim Knol.
Het was de Spotta folderbezorger. Hij wenste mij een gelukkige kerst.
Of eigenlijk zei hij: ‘Ik mag u een prettige kerst wensen om iets bij te verdienen.’
Dit was dus de jongen die stelselmatig mijn nee-nee-sticker negeerde. Een uitgelezen kans om hem eens flink de waarheid te vertellen. Toen dacht ik aan de wijze woorden van Kelly Clarkson: What doesn’t kill you makes you stronger. Dat had ze natuurlijk ook niet zelf bedacht, maar er bestond een kans dat het waar was. Straks kreeg ik nog meer folders. En om zo’n jongetje nou af te slachten, op klaarlichte dag, dat was me te link. Je hoort van die gekke verhalen tegenwoordig; voor je het weet naait iemand je erbij. Ik gaf hem twee euro en zei dat ik hem ook een prettige kerst mocht wensen. Als dank kreeg ik een boekje met bonnen voor gratis tijdschriften (ik betaalde alleen de verzendkosten), een 3-daagse minicruise naar Newcastle, het verzoek mee te doen met de postcodeloterij en bloemen die eruit zag alsof ze wel wat water konden gebruiken.
Telefoon
Ik sloot de deur en de telefoon ging. Het was een vrouw van een goed doel waaraan ik ooit een tientje, mijn adres en telefoonnummer had gegeven. Sindsdien bestookten ze me met folders, magazines, brieven, acceptgirokaarten en telefoontjes die bij elkaar zeker meer gekost hebben dan het tientje dat ik ervoor betaald heb. In die zin was het een goede deal.
De vrouw wilde dat ik nog een tientje betaalde. Het was voor de vrouwen in Saoedi-Arabië. Als het goed begreep hadden die het ook niet makkelijk. Ik zei dat ik mijn laatste geld aan de Spotta folderbezorger had gegeven en dat ik haar een fijne kerst mocht wensen. Ze begreep het en vertelde dat ik aan de lijn kon blijven om me in te schrijven bij het bel-me-niet-register. Daar bleek ik al in te staan.
Post
Met de post kwam een blikje van Staples kantoorartikelen. Er zat een plastic kaart in waarmee ik korting kon krijgen op spullen die ik niet wilde hebben. Het was geen ongeadresseerde handelsreclame – mijn adres stond erop -, maar ik was er niet van gediend. Op Twitter zei ik tegen Staples dat ik het niet nodig vond. Ze zeiden dat veel van hun klanten er blij van werden en het een leuke geste vonden.
Het is typerend voor de branche. Je hebt een sticker, je krijgt toch folders. Je staat in het register, je wordt toch gebeld. Het ergste van alles is een televisiecommercial van Renault. Ze gebruiken het geweldige nummer Sur La Planche van La Femme om meer auto’s te verkopen. Daar hebben die lui van La Femme ongetwijfeld zelf mee ingestemd en ze zullen er vast meer geld voor gekregen hebben dan ze met hun concerten en streams bij elkaar gesprokkeld hebben. Het vervelende is dat het lied, buiten de context, al zijn kracht verliest. Ik hoop dat Renault failliet gaat. En Staples ook. En Spotta. En dat het goed gaat met de vrouwen in Saoedi-Arabië. En dat La Femme weer eens naar Nederland komt. En dat Kanye eindelijk eens langskomt. Of Bono. Of desnoods Tim Knol. Tot slot mag ik u een prettige kerst wensen.
