Les Bleus zijn op weg naar nieuwe verbinding in Frankrijk
Frankrijk is het Europees Kampioenschap in eigen land gestart met een nipte 2-1 zege op Roemenië. Het is een EK in roerige tijden voor zowel Frankrijk als de wereld, maar Les Bleus beschikken over een equipe die het land weer kan verbinden.
Vrijdagavond 10 juni 2016, 20u59. Het Stade de France kolkt. Na een vol bravoure gezongen Marseillaise maakt de Franse voetbalploeg zich op voor de openingswedstrijd van het Europees kampioenschap voetbal van 2016. Aan de aftrap staat een ploeg die met recht een dwarsdoorsnede van de Franse samenleving is. Hier staat een ploeg aan de aftrap die de Fransen – en de Parijzenaren in het bijzonder – hun land terug wil geven na de gebeurtenissen op 13 november 2015.
De bomaanslag tijdens Frankrijk-Duitsland, de Wild West op de terrassen van het tiende en elfde arrondissement en de slachting in Bataclan hebben hun sporen nagelaten onder de multiculturele samenleving. De groepen in de banlieues staan weer lijnrecht tegenover de elite. De piloten van Air France staken, net als de machinisten van de Franse Spoorwegen. Kortom, de eenheid in het land is ver te zoeken.
1998
De situatie voor de start van dit toernooi heeft veel weg van het Frankrijk van 1998, het laatste grote voetbaltoernooi dat de Fransen organiseren. Speciaal voor dat toernooi werd het Stade de France gebouwd. Het stadion lijkt als een ufo neergedaald in Saint-Denis, een van de meest beruchte buitenwijken van Parijs. De banlieue is chaotisch en er is veel werkloosheid. Het is een broeinest van haat richting de Franse overheid. Jean-Marie Le Pen speelt daarop in tijdens die periode. Frankrijk is een gepolariseerd land.
Tijdens het toernooi van ’98 stapt een generatie voetballers op die door Le Pen wordt afgeschilderd als ‘een niet echt Frans team’ en een ‘artificieel elftal’ op. De ploeg met de volgens Le Pen ‘nepfransen’ Marcel Desailly (Ghana), Thierry Henry (Franse Cariben), Lilian Thuram (Guadeloupe) en ster van het toernooi Zinedine Zidane (Algerije) aangevuld met Franse grinta van onder meer Frank Leboeuf en Laurten Blanc verrast regerend wereldkampioen Brazilië in de finale met 3-0. “We wisten dat de Brazilianen niet konden winnen,” vertelt verdediger Thuram in een zeer lezenswaardig artikel van de BBC. “Want zij waren maar met zijn elven, terwijl wij met miljoenen waren.”
Verbonden
In vier weken tijd presteert de Franse ploeg van coach Aime Jacquet iets onmogelijks. Het weet een bijna gebroken land te verbinden. Na de zege in de finale valt Frankrijk in een algeheel gelukzalig delirium. Miljoenen vullen de Champs-Elysees om de winst van het ‘Black, Blanc et Beur’ (zwarte, witte en Arabische) Frankrijk te vieren.
Vrijdagavond 10 juni 2016, 22u51. Dmitri Payet verlaat in tranen het veld. Hij heeft vlak voor tijd op schitterende wijze Frankrijk de overwinning geschonken, na een zware openingswedstrijd. ‘Payet, Payet,” scanderen de 78.000 Franse fans. De eerste stap is gezet. Richting de Europese titel en richting een Franse samenleving van eenheid.
De krappe zege op Roemenië heeft het startschot gegeven voor hopelijk net zo’n indrukwekkende overwinningsreeks richting meer verbondenheid tussen alle delen van de Franse samenleving. Dat de ploeg van dit jaar de polarisatie in Frankrijk net zo mogen terugdringen als in 1998.
