Spring naar de content

De vraag over de Belastingdienst die gisteren niét aan Wiebes werd gesteld

Gisteren werd Eric Wiebes, staatssecretaris van Financiën met de Belastingdienst in zijn portefeuille, licht gegrild in de Tweede Kamer. Eén vraag bleef achterwege.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Dr. Doom

Het ging in de Tweede Kamer over het reorganisatieplan bij de verzender van de blauwe enveloppen. Dat plan is financieel dermate spectaculair dat de belangstelling om virtuele dranghekken vroeg. Stel je voor. Je bent bijna 65, je bereidt je voor op een leven achter de geraniums en je krijgt nog even 75.000 euro – of een hoger bedrag als je jaarlijks méér verdient – als vertrekpremie in de schoot geworpen. Want de Dienst wil van je af.

Wie bedenkt zoiets?

Het hele plan komt zo’n 70 miljoen euro duurder uit dan was voorzien. Bovendien hebben de verkeerde mensen zich in een veel te grote mate aangemeld. De Belastingdienst wil mensen kwijt die niet over de vereiste kwalificaties voor de toekomst beschikken. Maar de Dienst is vervolgens, ter partiële vervanging, weer op zoek naar nieuwe werknemers die de kwalificaties wel hebben. Nog afgezien van die 70 miljoen dreigen er door de onbedoelde leegloop nogal wat dossiers onbeheerd te blijven. Ik verwacht dat veel belastingplichtigen binnenkort een verzoek om extra informatie bij hun aangifte ontvangen, een regelmatig toegepaste truc omdat zo’n verzoek de afhandelingstermijn stuit. Zo krijgt de Dienst wat tijd.

Kennelijk is er van bijscholing, die de kantonrechter tegenwoordig in elk ontslagdossier wenst aan te treffen, niets terechtgekomen. Maar we hebben het hier over het Rijk, en het Rijk is geen gewone werkgever. De Belastingdienst beschouwt zichzelf wel als een normale werkgever, en dat leidt tot een boete van 200 miljoen die ze zichzelf oplegt omdat de regeling alle kenmerken van een VUT-regeling heeft en die is voor the likes of us verboden op straffe van een forse boete.

Ik kan best aardig rekenen en probeer me zo voor te stellen hoe die boete van 200 miljoen niet alleen voor de bühne is. De Belastingdienst legt zichzelf als belastingplichtige een boete op van 200 miljoen die vervolgens aan zichzelf wordt betaald. ‘Verlies’ en ‘winst’ heffen elkaar dan toch op, dit is een ‘0’-operatie. Balletje-balletje. Maar die vraag werd gisteren in de Tweede Kamer niet gesteld.

Over de fratsen van twee ‘enorm talentvolle’ – en daarom naar Den Haag geroepen – oud-wethouders van Amsterdam schreef ik al eerder. Het beeld wordt er niet beter op.