Spring naar de content

Dit is een mannencolumn

Dit is een mannencolumn, voor ECHTE kerels. Pas op, er is tegenwoordig verschil. Voel of je een knotje hebt voordat je doorgaat met lezen.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Stella Bergsma

Ik ben zelf vrouw, maar gelukkig is er nu mannenthee met een speciale, krachtige blaadjesmelange van verkwikkende playboyfoto’s en zaad uit de testikels van Charles Bronson. Ik heb er net tien koppen van geat door het kokende water rechtstreeks in mijn keel te gieten, er drie bijen achteraan gegooid voor wat zoetigheid en nu kauw ik keihard op de speciale melange die ik zo als pruimtabak tegen mijn beeldscherm ga kwatten. Daarna trek ik tien kuipjes Eru kerelsmeerkaas uit elkaar en klap ik nog 80 kuub JuiceBrothers-sap om de ranzige smaak weg te spoelen.

Het is genoeg geweest. Klaar. Wij – de echte mannen en ik –  hebben het gehad met de wijven, de gleufplassers en de micropiemeligen met hun vleesvervangende emo-bagger. We hebben geprobeerd ze inspraak te geven, maar je krijgt er alleen maar ellende van. Dat wordt de hele dag praten en begrip opbrengen terwijl de wereld in de hens staat. Als je BRAND roept moet je tegenwoordig nog op je toon letten. Hoe meer mensen inspraak hebben, hoe meer er gekwetst zullen zijn. Dat krijg je van die wijvenmuntthee, daar wordt je een mietje van. Eigen thee eerst.

Het is een hond-eet-hond-wereld hierbuiten hoor en… wacht, ik pak even een Jupiler. Zo. Wat zeg ik? O ja, hond-vreet-hond en de sterkste wint. En dat zijn wij nog altijd. Mannen! Je weet wel, die van de humor, van de ‘ga terug naar de keuken’-grappen. En vrouwtjes: doe dat ook maar eigenlijk. Gekke wildmenstrueersters die jullie zijn. Tussen jullie potten en pannen, daar is jullie safe space. Zachte heelmeesteressen maken een stinkende wereld.

En overigens, ik hintte er net al op, die weke ‘nietzel’ etende duurzaamheidszwendelaars van een vegetariërs moeten ook aangepakt worden. Hun eten mag niet hetzelfde heten als het mijne. Het eerlijke stukje vlees dat ik na een dag hard werken in mijn keiharde feitenrijke darmkanker stop, moet van mij blijven. Dus ook hier apartheid graag. En waarom daar stoppen? Zij hun eigen vegathee, zij hun eigen columns, die hoef ik niet te lezen. Ik wens niet geconfronteerd te worden met het wereldbeeld van die wegkijkers.

Moslims, ook zoiets. Die hebben hun eigen feestdagen al en van die van ons moeten ze met hun vieze halalhandjes afblijven. Eigen vreten, eigen ramadan, niets te eten jammerdan. Eigen wijven, eigen god en eigen land als het effe kan. In de politiek moet ook alles duidelijker worden. Mijn waarheid moet eens boven tafel komen. Dat gezeur over nepnieuws. Iedereen heeft het recht zijn eigen feiten te verspreiden. Sommige dingen zijn dan misschien niet helemaal waar, maar hadden het kunnen zijn… wacht maar.

Alles wat ik zeg is nog altijd vrijheid van meningsuiting, daar sta ik voor. Dit is pas het begin. Ieder zijn eigen product. Maak de boel overzichtelijk. Verdeel. Vrouwencolumns, columns voor mietjes, columns voor Chinezen. Lees niets meer van elkaar. Deel alles op. Geen schoon schip, eigen schip. Eigen plek, eigen filterbubbel. Segregeer. Mietjesthee, homoshampoo, smeerkaas voor joden. Deel niets meer. Graaf je eigen loopgraaf en bewapen je. We moeten ons weerbaarder opstellen tegen andermans zuil. Vijfenveertig procent is net als ik bereid tot geweld.

Zo, nu eerst nog een lekker kopje thee.