Liever Thierry Baudet in mijn bed dan GroenLinks in de keuken
De laatste keer dat ik heb gelachen met GroenLinks, was in de vorige eeuw. Het vrolijke lijsttrekkersduo Ina Brouwer en Mohammed Rabbaerabarbergebrabbel gaf in 1994 een partijfuif (toepasselijk getiteld Planet Earth) en had mij gevraagd voor een drugsadviesje.
Dat liep gierend & episch uit de hand in de IJsselhallen in Zwolle. Heel dealend Nederland en een paar duizend Marokkanen (toen al!) plus een contingent gabberhousers kwamen af op deze apocalyptische dansorgie, met een lawine van coke, heroïne, speed, hasj, wiet, base, lsd, xtc en ik meen dat ik toen de crystal meth a.k.a. tina heb geïntroduceerd in Overijssel.
GroenLinks pleitte heel terecht voor de legalisering van alle drugs en ik ben toen vol op het orgel gegaan wat mijn dealerbestand betrof. Wijnand Duyvendak kon die avond gek genoeg niet komen dansen, want die moest winkelen bij de Makro. In het holst van de nacht!
Enfin, ik moest GroenLinks van mijn baas, de Binnenlandse Veiligheidsdienst (BVD), van binnenuit slopen en mollen en dat is me aardig gelukt want het monsterverbond van CPN, PSP, PPR, EVP en GVD won bij de eerstvolgende verkiezingen maar twee zeteltjes of daaromtrent. De voorspelling van Mo Rababer dat zijn Marokkaanse familieleden massaal op GroenLinks gingen stemmen omdat ze die avond in de IJsselhallen gratis drugs kregen, bleek niet helemaal uit te komen. Nepotisme en cliëntelisme werken niet aan gene zijde van de IJssel, waar men het liefst zwientje tikt, naar de brommert kiekt, heukt en beukt en hoert en snoert.
Ik heb kort daarna, onder mijn infiltrantennaam Rob Tuinboon, in opdracht van de BVD een leuk stukje geschreven voor Ravage, het gezellige gezinsblad van GroenLinks.
Ik heb toen van de BVD nog een zilveren pen en een stropdas gekregen omdat ik tot agent-provocateur van 1994 werd uitgeroepen.
Ik hield er ook nog eens een aardig centje aan over want elke honderd gulden aan verkochte dope bij Planet Earth leverde mij twee joetjes op. Fair trade is my middle name.
Eind goed al goed dus, vooral omdat die orgie GroenLinks een tekort van bijna honderdduizend gulden in de partijkas opleverde, hetgeen natuurlijk helemaal los stond van het feit dat Mo Rabbaerabarbergebrabbel toentertijd de financiële expert van de partij was. En uit de garderobe van de IJsselhallen ontbraken na afloop wat spulletjes en een paar dealers konden hun Audi’s niet meer terugvinden. Enfin, those were the days: good clean family fun.
Klaver is de sokpop van oude vos Duyvendak
Ik kende de heer Duyvendak overigens van zijn woongroep waar ik regelmatig peyote, mezcal, ayahuasca, psilocybine en scopolamine moest bezorgen. ‘Lekkere natuurdope’, zei hij dan, ‘en laat die twee dubbeltjes maar zitten, Don Arturo.’
Duifje (voor intimi) was in de woongroep een natuurlijke leider en dientengevolge een begerenswaardige vrijgezel, hetgeen niet onopgemerkt voorbij ging aan woongroepgenote Mirjam de Rijk – inmiddels beschäftigt met de eindoplossing van de terrasverwarmers en het dieselprobleem in de stad Utrecht – die van de een op de andere dag haar jutetasje inpakte en haar communepartner verruilde voor Duifje, op wiens levensloop de nieuwe Netflix-serie Aquarius is gebaseerd.
Juffrouw de Rijk en de gebroeders Duyvendak vormen inmiddels een dynastie binnen GroenLinks. Zeg maar nieuwe adel, een verschijnsel dat we eerder zagen bij de Ceausescu’s binnen de kommunistiese partij van Roemenië.
Ruim vijfentwintig jaar later lijkt GroenLinks een totale metamorfose te hebben ondergaan.
Lijkt, want het is ouwe wijn in nieuwe zakken. Jukbeenderen-uitgedaagde lijsttrekker Klaver is een sokpop en een marionet van de oude vos Duyvendak die zijn souffleur is, of het papkind dat nou wil of niet. De GroenLinks-meisjes die zich spontaan moeten verschonen als ze het infernale duo Duyvendak/Klaver zien brullen in een bierhal, walgen vreemd genoeg van Baudet. Nou, ik denk dat ik liever met Thier (die altoos heel lekker ruikt) in bed lig te rollebollen dan dat ik gesandwicht word door Duif & Jesse en dat Mirjam de Rijk-Duyvendak ook nog effe tussen de lakens kruipt om te kwartetten.En uit mijn keuken moeten die gasten helemaal wegblijven, met hun smerige vegandöner van pompoen en juteschillen. Getverderrie! Liever een lekker rood sappig biefstukje van meester Hiddema!
