Spring naar de content
bron: ANP/Koen van Weel

Nog even over Oranje: het is nog niet voorbij

Dick Advocaat keek er van op, toen hem zaterdagavond werd verteld dat Arjen Robben had net tegen een verslaggever had gezegd dat het wel zo’n beetje klaar was.
“Dat vind ik een vreemd antwoord, je moet nog spelen. 6-0.”
“Maar da’s niet reëel toch?” vroeg Jeroen Stekelenburg verbaasd.
“Ja maar: is 8-0 reëel?”
“Eh nee, maar is 7-0 thuis tegen Zweden reëel?”

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Frank Heinen

Advocaat – die me de laatste tijd steeds meer doet denken aan het programma Story of My Life, waarin de hoofden van grote denkers als Winston Gerschtanowitz en Dré Hazes junior door een team van professionele grimeurs veertig jaar ouder worden gepapiermachéed om bij het zien van het resultaat in zorgvuldig gerepeteerde tranen uit te barsten – keek zo triomfantelijk als binnen de gegeven omstandigheden nog acceptabel was en zei: “Ook niet. Maar 6-0 wel.”
Stekelenburg bleef beleefd en geduldig. Hij deed me denken aan de vriendelijke mensen die op straat staande worden gehouden door een man met een volle Dirk-tas die ze uitlegt dat hij juist uit een ruimteschip is gestapt om op de planeet aarde aan de slag te gaan als professioneel grimeur.
“Maar het moet 7-0 worden.”
Advocaat, zonder haperen: “Dan maken we er nog eentje bij.”
Kort daarvoor had hij vastgesteld dat het nog niet voorbij was. “De realiteit is dat het heel moeilijk wordt, maar het is nog niet voorbij.”

De realiteit is dat het heel moeilijk wordt

Die zin blijft maar door mijn hoofd zingen. Multi-inzetbaar als Philip Cocu in zijn beste dagen.
In de bioscoop, tijdens de aftiteling.
“Wat een flutfilm.”
“De realiteit is dat het heel moeilijk wordt, maar het is nog niet voorbij.”
In de formatie.
“Laten we vluchtelingen hun burgerrechten behouden?”
‘De realiteit is dat het heel moeilijk wordt, maar het is nog niet voorbij.’
Winston Bogarde over zijn terugkeer in Oranje.
“De realiteit is dat het heel moeilijk wordt, maar het is nog niet voorbij.”

Oranje
Robben is witheet na de gelijkmaker van Wit-Rusland. Beeld:

Dick Advocaat staat bekend als een realistische coach. Realisme wordt vaak verward met het benoemen van de realiteit. Dat is een misverstand: realisme is eerlijk vaststellen dat het Nederlands Elftal meer dan terecht niet naar het WK gaat, dat de enige topvoetballer in je team bijna 34 is en met elastiekjes aan elkaar hangt, dat jij en je voorgangers ook niet weten wat ze met dit zootje ongeregeld moeten aanvatten, dat het team al jaren aan een collectief breedteballetjessyndroom lijdt, dat je niet gedacht had dat het zó armzalig was, dat de organisatie een klerezooi is, dat het spel al drie jaar niet om aan te zien is, dat je helemaal niet wist dat Ryan Babel nog voetbalde, dat er voorlopig geen enkele verbetering in zicht is, dat je je nu vooral verheugt op de macaronronde in Heel Holland Bakt en dat de kans dat je dinsdag met 6-0 (o nee, 7-0) van Zweden wint vergelijkbaar is met de kans dat Bok de Korver die wedstrijd openbreekt met een hattrick met zijn chocoladebeen.

(De realiteit is trouwens ook dat Bert Maalderink kennelijk af en toe uitstapjes maakt naar de toekomst. Er is geen enkele andere verklaring voor het feit dat hij niet alleen enkele dagen voor Zweden met 8-0 van Luxemburg won aan Dick Advocaat suggereerde dat Zweden best wel eens met 8-0 van Luxemburg zou kunnen winnen maar dat hij exact even veel dagen voor Nederland niet onverdienstelijk elf Wit-Russiche postzegellikkers met 1-3 van het veld poetste liet doorschemeren dat het wat hem betreft tegen die elf Wit-Russische meesterhoveniers best wel eens 1-3 zou kunnen worden. Je hoort Berts stem al, langs het trainingsveld van de hemel: “God, gaat Oranje het halen?”
“Als jij denkt dat ik jou ga verklappen dat Zweden met 8-0 van Luxemburg wint en Nederland daarna in een armetierig potje elf Wit-Russische kanariefokkers met 1-3 verslaat, dan heb je het mis, Maalderink.”)

Advocaat in Borisov. Beeld:

De realiteit is dat het beste wat Nederland de laatste tijd aan het voetbal heeft bijgedragen, Grande Dieni is, een zesjarige merrie uit de Achterhoek. Grande Dieni werd vorige week aangeschaft door Zlatan Ibrahimovic, Dichter bij de top is geen andere Nederlander recent nog geweest. Daarnaast kwam het grote nieuws uit Harkema. Dennis van Duinen, linksback van de lokale Boys, ging de wereld over met een misser die bij elke keer kijken weer zeer doet aan al je organen:

De tekst gaat hieronder verder.

Doodzonde, dachten ze in Paraguay en Burkina Faso en Finland en op de Seychellen, dat een land waar dit gebeurt niet naar het WK gaat.

Oranje
Beeld:

Het is nog niet voorbij

En toen, net nadat Dennis van Duinen de bal voor de veertiende keer over de lat had gepenseeld, gebeurde het. Het drong opeens in zijn volle omvang tot me door. De Kans. Dat wat er na dinsdag zal ontstaan. Als alles zal worden gereorganiseerd, als ze bij de KNVB op zoek zullen gaan naar nieuwe boegen om oude patronen overheen te gooien, als trainers zullen worden ontslagen, breedtepassjes verboden en spelers vroegtijdig afgeschreven. Als ze nieuwe mensen nodig zullen hebben, veel nieuwe mensen, eindeloos veel nieuwe mensen…

Mijn voetbalschoenen hingen nog aan dezelfde wilg waar ik ze drie jaar geleden aan had opgehangen.

Tien minuten later was ik weer in training. Gewoon, voor de deur, tussen de kuiflavendel en de biobak. Beetje hooghouden, spieren losmaken, sprintjes trekken, simpele oplossingen zoeken. Het begin was nog wat roestig, maar na een uurtje of twee zat ik toch al ongeveer op het niveau-Daryl Janmaat. Tijdens het EK van 2020 ben ik 34.

De realiteit is dat het heel moeilijk wordt, maar het is nog niet voorbij.