Sorry, Groningen. Dit zijn de feiten
Vandaag niet, morgen niet. Soms kan de boodschap zo simpel zijn: het is kut. Groningen heeft gas en Groningen gaat eraan kapot. En dat gaat niet veranderen. De overheidsplannen zijn reeds gemaakt: Groningen gaat kapot. Geleidelijk. Alsof de liefde van je leven bij je weggaat, maar nooit helemaal verdwijnt.
Of u nu één, drie of negen scheuren in uw huis heeft. Of u nu in een orgel slaapt, geen glazen meer in uw raamkozijnen heeft of dat uw dak is ingestort: het maakt allemaal niets uit. De aardbeving die je wist dat zou komen volgde afgelopen maandag.
Ja, minister Eric Wiebes van Economische Zaken is vandaag (woensdag, red.) in Groningen. En ja, daar is hij om Groningen te helpen. Maar Groningen gaat helemaal niet worden geholpen. Sorry, Groningen. Dit zijn de feiten.
“We zitten zo klem als een deur, natuurlijk. Het minimum van winning is inmiddels het maximum. Het is een hoogst oncomfortabele situatie,” zei Wiebes in een maand geleden in een Kamerdebat. “Dit is een Nederlands overheidsfalen van on-Nederlandse proporties,” zei de minister in november vorig jaar tijdens een werkbezoek. En afgelopen maandag na de aardbeving bij Zeerijp zei hij: “We moeten de gaswinning maximaal verminderen.” Ziet u de paradox? Een schijnbare tegenstelling waar Wiebes helemaal niets aan kan doen.
Overheidsbeleid
Het overheidsbeleid ten opzichte van de gaswinning in Groningen is simpel. Het is niet mogelijk om de gaswinning per direct stop te zetten. Er gaat niets gebeuren. Hoe boos de Groningers ook worden. Dat staat er weliswaar niet, maar in Nederland zijn zeven miljoen huishoudens afhankelijk van het Groningse gas. Jaarlijks is 33 miljard kubieke meter gas nodig voor deze huishoudens. En ook voor miljoenen huishoudens in België, Frankrijk en Duitsland. Aldus de Rijksoverheid.
Na het vlammende betoog vóór gaswinning in Groningen volgen drie tegenargumenten. Want Groningen moet helemaal niet kapot. Er is wel degelijk een beetje liefde tussen het rijk en Groningen. Er komt namelijk een nieuwe stikstofinstallatie. Middels die nieuwe installatie is het vanaf 2020 mogelijk om meer buitenlands gas geschikt te maken voor Nederlandse huishoudens. Daarover later meer.
Verder zou door energiebesparing de vraag naar gas verminderen. Nederlandse huizen en bedrijven worden in de toekomst minder door gas en meer door duurzame warmte verwarmd. Voelt u de warmte? Het staat letterlijk op de website van het rijk. Ook Duitsland, België en Frankrijk helpen Groningen. Zij gaan over op installaties die ander gas kunnen. Let wel! Uiterlijk in 2030 (!) vindt er geen export meer plaats naar Duitsland, uiterlijk in 2024 zijn Frankrijk en België klaar voor ander gas.
België
België dient in dat opzicht als Neerlands voorbeeld. Mocht u nog in een ambivalente toestand verkeren: het is tijd voor actie. België kiest ervoor om 1,6 miljoen ketels om te bouwen. Nederland kiest zogezegd voor een stikstofinstallatie in Groningen. Leuk, goed en prima, maar eerder dan 2020 zijn wij niet van het Groningse gas.
Waarom niet? Het ene aardgas is het andere aardgas niet. In Nederland wordt laagcalorisch gas gewonnen, terwijl de internationale markt enkel hoogcalorisch gas aanbiedt. Het verschil: ons laagcalorische gas – het Groningse gas – bevat stikstof. Onze cv-ketels en fornuizen zijn daarop ingesteld. Zeven miljoen huishoudens zijn afhankelijk van Groningen. We moeten stoppen. Nu, maar we zijn verslaafd. Verslaafd aan Groningen. Verslaafd aan Gronings gas. Nogmaals: voelt u de paradox?
Wiebes in Groningen
Ondertussen zit Wiebes met gasdossier Groningen in zijn maag. Na dossier Noord-Zuidlijn in Amsterdam past het Groningse gas wat dat betreft prima bij Wiebes. Maar wat kan hij ermee? Het Rijk en onze buurlanden zijn verslaafd aan Groningen.
Er gaat op korte termijn niets veranderen. Dan zouden we moeten kappen met gas. Dat kan niet, want we moeten koken. Koken voor onze geliefde vrouwen en koken voor onze geliefde mannen. Koken voor onze geliefde genderneutrale mensen en koken voor onze genderneutrale, mannelijke en vrouwelijke dieren.
“Hij moet net zolang met de regiobestuurders in een hok tot ze eruit zijn,” aldus CDA-Kamerlid Agnes Mulder over Wiebes in Groningen. Zonder concrete maatregelen mag hij niet terugkeren. Laten we voor Wiebes hopen dat Mulder niet zelf de poort bewaakt. De NAM laat overigens weten zelf actie te ondernemen als er binnen een maand geen schadeprotocol ligt.
Groningen wil geholpen worden en het Rijk wil Groningen helpen – maar kan dat niet. We zijn verslaafd aan Groningen. We kúnnen Groningen niet helpen. Nu niet, morgen niet en over een jaar niet. Sorry, Groningen. Dit zijn de feiten.
