De verschrikkelijke visuele clichés op LinkedIn
LinkedIn publiceerde deze week zijn jaarlijkse lijstje met de meest gebruikte woorden in de profielen.
U kent ze: de ‘gepassioneerde’ en ‘creatieve marketeers’ die allemaal dezelfde clichés uitbraken. Of die ‘gemotiveerde’ experts die na 15 jaar de ‘moedige stap’ zetten om voor zichzelf te beginnen. Dit zijn vaak types die jarenlang supergemotiveerd mochten wegdommelen op kantoor, tijdens de crisis ontslagen werden en na 45 afwijsbrieven de bodem van de spaarrekening in zicht zien komen.
Nu de economie aantrekt grijpen ze vaak die ‘unieke kans’ als Manager Klantcontact aan. Helemaal prima, maar dat neemt niet weg dat managementboekschrijver Richard Engelfriet terecht stelt dat LinkedIn-berichten taalkundig een clichédiarree zijn. Dan vraag ik me af waarom je nooit iemand over die verschrikkelijke visuele clichés op LinkedIn hoort.
Aanvankelijk moesten we het op het netwerkplatform vooral doen met plaatjes van inspirerende citaten: van dat ‘Happiness shouldn’t be a goal, it should be a habit’-gelul. Gelukkig worden we dankzij smartphone-revolutie nu vermaakt met een eindeloze stroom van wazige foto’s vanaf congreslocaties.
De meest ontroerende vind ik de plaatjes waar in de verte een bekende spreker te zien is. Dit is meestal iemand die steenrijk is geworden met het schrijven van managementboeken of een oud-sporter die uitlegt dat een winnaarsmentaliteit ook op de salesafdeling van een kattenbakproducent heel belangrijk is. Met een beetje geluk staat er een voormalig wereldleider tussen de sprekers. Dan zijn er altijd figuren die vanaf de tweede ring een selfie maken en daar bij schrijven dat ‘Obama met mij op de foto wilde’.
Of wat te denken van mensen die een nieuwe baan hebben? Vroeger belden mensen hun moeder en twee beste vrienden op om te melden dat ze een nieuwe baan hadden. Nu gooit men een foto op LinkedIn in profvoetballerstijl. De nieuwbakken werknemer schudt de hand van de werkgever met op de achtergrond het bedrijfslogo, in de andere hand een bosje benzineruikers. Wat willen die mensen dat ik denk? Nou, nou, daar heeft De Vries Hypotheekadvies toch maar mooi Jeroen Jansma losgepeuterd bij de concurrentie. Da’s toch wel de Messi van Maassluis op het gebied van jaarrekeningen.
Systeemplafondzaaltjes
Het aller-aller-allertreurigst zijn toch de fotoverslagen van inspiratie- en brainstormsessie. Vooraf krijg je een shot van een vergadertafel in een sfeerloos zaaltjes. Notitieblokjes met pen, de roestvrijstalen koffiekannen, het bakje met de koekjes en het prullenbakje voor de theezakjes staan op dit type foto’s al klaar. Nederlanders schijnen tot de gelukkigste volkeren op aarde te behoren. Een godswonder als je bedenkt dat een groot deel van ons zichzelf een depressie zit te inspireren in systeemplafondzaaltjes.
En dan de uitkomsten van zo’n sessie. Die komen ook gewoon op LinkedIn. Krijg je zo’n foto van aan elkaar geplakte a4’tjes of een ‘thought board’ waar allemaal ‘creatieve ideeën’ opstaan zoals ‘meer samenwerken’ en ‘communiceren’. Het is dat de poster vaak zelf even meldt dat het ‘inspirerend’ was.
Vervolgens zien we foto’s van de netwerkborrel waar volgens menig onderschrift ‘kennis en ervaring’ wordt uitgewisseld, terwijl iedereen die ooit bij zo’n borrel is geweest weet dat het een leugen is. Het enige wat wordt uitgewisseld is een klaagzang over de werkgever en files op het woon-werktraject. Dan is het altijd wachten op die lul die niet begrijpt dat je op de vijfbaans A2 maar 100 mag rijden. Terwijl iedereen weet dat het heel simpel ligt. Die snelheidsbeperking is bij elkaar gelobbyd door het wijf van diezelfde lul zodat hij wat langer van huis is.
En hoewel echt helemaal niemand echt iets opschiet met die foto’s hoop ik dat u er vrolijk mee doorgaat. Een 1 foto zegt immers meer dan 594 woorden. Dat zouden ze eens op een tegeltje moeten zetten.
