Vrouwenstaking in Spanje: ‘Als wij stoppen, stopt de wereld’
Aissa Diallo werkt als kamermeisje in een hotel in Barcelona, maar vandaag niet. Haar 7-jarige zoontje maakte vanochtend het ontbijt klaar en vanavond kookte haar man. Net als honderdduizenden andere vrouwen in Spanje doet Aissa mee aan de grote staking die wordt gehouden in het kader van Internationale Vrouwendag. Carlijn Teeven doet vanuit Barcelona verslag.
“Als vrouwen stoppen, stopt de hele wereld,” staat te lezen op aanplakbiljetten die al weken door het hele land hangen. Om aan te tonen wat het zou betekenen als vrouwen niet zouden bijdragen aan de maatschappij, werden alle vrouwen opgeroepen om vandaag, 8 maart, hun werk te laten liggen. Ongeacht of dat werk nou een topfunctie binnen de Spaanse zakenwereld inhoudt, of het doen van het huishouden.
Ook riepen organisaties vrouwen op om zo min mogelijk te consumeren. Veel politieke partijen en vakbonden steunen de staking, het openbaar vervoer werd deels platgelegd en ook bij televisieprogramma’s, kranten en radio wordt er gestaakt. ‘s Avonds zijn er grote demonstraties in onder meer Madrid en Barcelona.
Activiste uit Guinee-Bissau
Aissa, die zich in het vrouwenhuis in het centrum van Barcelona klaarmaakt om de straat op te gaan, woont elf jaar in de Catalaanse hoofdstad. Ze kwam er terecht als medewerkster van het consulaat van Guinee-Bissau, haar geboorteland. Maar toen de president van het Afrikaanse land overleed en er een nieuw regime aan de macht kwam, weigerde ze daarvoor te gaan werken. “Het maakte me niet uit voor wie ik moest gaan poetsen,” vertelt ze. “Als ik maar niet voor het regime hoefde te werken.” Naast haar werk in het hotel, zet Aissa zich als activiste. Ze strijdt onder meer tegen besnijdenis bij Afrikaanse vrouwen.
En hoewel ze voor de staking een vakantiedag moet inleveren, heeft ze dat er moeiteloos voor over. “Vandaag strijden we samen voor gelijke rechten en gelijke kansen op de arbeidsmarkt, maar ook tegen het machismo.” Vorig jaar werden er in Spanje 48 vrouwen vermoord door hun (ex)partner. Tussen 2003 en eind 2017 waren dat er meer dan 900.
“Sinds ik in Barcelona woon heb ik heus positieve veranderingen zien plaatsvinden op het gebied van vrouwenrechten,” vertelt Aissa. “Maar wat betreft de manier waarop mannen hun vrouwen behandelen, valt er nog heel wat te winnen. In vergelijking met mijn land is het hier niet beter. Als we in Guinee ruzie hebben, lossen we dat op met onze mond, door te praten. Wanneer het uit de hand dreigt te lopen, gaat één van de twee een blokje om, drinkt een kopje koffie en komt tot rust. Ik zou er niet gerust op zijn als mijn dochter met een Spanjaard thuiskomt.”
Effect
Hoewel alle vrouwen in Spanje zijn opgeroepen om mee te doen aan de staking, staan er ’s middags toch vooral vrouwen achter de kramen op de markt in het centrum. Ook in de supermarkt wordt er gewerkt. Op het marktplein zitten vier vrouwen van de organisatie aan een tafel. “Niet te geloven dat er gewoon wordt doorgewerkt,” becommentarieert één van hen. Maar niet iedereen kan het zich veroorloven om een dag vrij te nemen.
Veel vrouwen werken bovendien zwart of zijn illegaal in Spanje. Om ook die vrouwen een steun in de rug te geven, toog Aissa naar de chique wijk Sarria, waar veel vrouwen bij Catalaanse families in de huishouding werken. In haar arm draagt ze een pakket met honderden foldertjes, waarmee ze de vrouwen die misschien wel het meeste baat zouden hebben bij gelijkere rechten, oproept om naar de demonstratie te komen.
