Met vader en zoon Schierbeek door Spanje
Arjan Peters brengt met enige regelmaat interessante boeken voor het voetlicht die niet veronachtzaamd mogen worden. Deze keer bespreekt hij Transitions in Spain van Michiel en Bert Schierbeek.
In het afgelopen decennium maakte fotograaf en beeldend kunstenaar Michiel Schierbeek (1948) een aantal reizen door Spanje en legde onderweg landschappen en steden vast op een andere dan de gebruikelijke manier: weinig mensen, veel bouwwerken, en dan haast bij voorkeur onafgemaakte constructies die nog een huis, flat of kantoor gaan worden. Of die dat nooit meer worden, en lijdzaam staan te wachten om te worden afgebroken. Financieringen zijn nog niet rond, opdrachtgevers of bewoners zijn vertrokken (dikwijls van het platteland naar de stad), en in dat niemandsland blijven de stille getuigen van wat mensen ooit hadden bedacht soms jarenlang staan. Dan ontstaat een decor voor een afgelaste film, zoals Schierbeek schrijft in de inleiding bij zijn omvangrijke boek Transitions in Spain.
Doordat de fotograaf een scherp afgestelde blik heeft voor kleur en zonlicht, en hij in een land reist waar beide overvloedig aanwezig zijn, maken zijn foto’s van verlaten plekken toch nooit een desolate indruk. Maar wennen is het wel, om naar plaatjes te kijken van plekken die op het eerste gezicht juist niet fotogeniek zijn. Betonnen gebouwen, afgebladderde muren, een ongebruikt handbalveld, een dichtgetimmerd huis dat smeekt om sloop: het zijn de plaatjes die je zelf gewoonlijk na een toeristische trip alsnog verwijdert uit de fotogalerij op je telefoon.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
