De familie Warenman, vader en fervent vogelliefhebber Henk, moeder Andrea, zoon Diederik en dochter Marlisa, pakken in 1994 hun spullen en laten Brabant achter zich voor het dorp Kallenkote in de kop van Overijssel. Vader Henk heeft namelijk een tweehonderd jaar oude boerderij gekocht om zijn hobby verder uit te breiden en openbaar te stellen voor het publiek.

Indonesië in Nederland

Wat begint als een klein vogelpark is een volwaardige dierentuin geworden. Inmiddels lopen verschillende zoogdieren zoals een stekelvarken en een Luwak, een kattensoort die bekend staat om de dure koffie die gemaakt wordt van koffiebonen die het dier opeet en uitpoept, door het Overijsselse land.

Dochter en huidig mede-directeur Marlisa (38): “Wij wilden een Indonesische dierentuin omdat onze moeder daar vandaan komt en we er zelf ook graag en zo vaak mogelijk komen.”

“In de wintermaanden gaat de dierentuin dicht zodat wij naar Indonesië kunnen gaan. Het ene jaar ga ik en het andere jaar mijn broer. Iemand moet immers thuisblijven om voor de dieren te zorgen.”

Dochters dromen

Zoon Diederik (40) en dochter Marlisa runnen nu het bedrijf. Toch is niet altijd Marlisa’s droom geweest. Met een studie communicatiewetenschappen en een specialisme in de Aziatische cultuur woont ze lange tijd in Amsterdam.

Marlisa: “In 2004 overleed mijn moeder en kwam ik een jaartje terug naar de dierentuin om te helpen. Ik deed steeds meer in het bedrijf. Dat is het verschil tussen familie en het personeel: het personeel doet zijn werk en gaat naar huis, maar omdat je familie bent pak je alles op wat je tegenkomt. Ik deed zoveel, dat ik uiteindelijk bleef en in 2009 samen met mijn broer het bedrijf over nam. De liefde speelde ook mee, ik werd verliefd op iemand hier uit Steenwijk en wilde niet meer weg.”

“Soms denk ik nog wel eens aan mijn droom. Ik las laatst het boek Jihad met sambal van Step Vaessen, oud-correspondent in Indonesië van de NOS. Dat is wat ik wilde worden, op avontuur met de camera, maar ik heb mij vrij snel beseft dat er maar een persoon is in die positie en het een erg gewild baantje is.”

“Nu zoek ik uitdaging hier. Zo heb ik laatst een Indische bibliotheek geopend.”

Pater familias

Vader Henk is inmiddels acht jaar met pensioen, maar woont zelf op het terrein. Toch botst dat niet.

Marlisa: “Hij loopt elke dag door het park, sproeit de tuin en springt bij waar nodig. Ik moest net bijvoorbeeld iemand inwerken in de keuken, dan zet ik hem even een uurtje achter de kassa. Het is zo’n meneer die je overal even neer kan zetten, onwijs handig.”

“We hebben heel erg geluk gehad met onze vader. Ik ken familiebedrijven bij wie de ouders met pensioen zijn en zich nog overal mee bemoeien.”

Het zwarte schaap

Henk en Andrea hebben drie kinderen. Maar oudste zoon Vincent (42) heeft geen interesse.

Marlisa:”Grappig eigenlijk. Hij is de culturele antropoloog van het stel, maar kreeg werk in Rotterdam en is daar gebleven. Toch maakt dat hem niet minder part of the family. Als er een keer iets gebouwd moet worden bellen we hem, net als alle ooms en tantes. Op belangrijke dagen zijn ze er allemaal, dat hoort bij een familiebedrijf.”

De echte Indonesiër

Marlisa en Diederik komen al jaren in Indonesië, maar de echte Indonesiër in het bedrijf is Yuliana, de vrouw van Diederik.

Marlisa: “Mijn broer heeft Yuliana tien jaar geleden in Indonesië ontmoet. Ze kan ontzettend goed koken, alles moet altijd eerst langs haar voordat het op de kaart komt.”

“Soms vindt ze het wel raar, een Indonesische dierentuin in Nederland. Ze heeft vaak mensen voor haar staan die uit het Nederlands-Indië komen van vroeger en die een heel ander beeld hebben dan het Indonesië van nu, dat zij kent.”

De nieuwe welpjes

In het bedrijf lopen op dit moment vijf kleine kinderen rond, en Yuliana is in verwachting van de zesde. Over opvolging maakt de familie zich niet druk.

Marlisa: “Ik kan me niet voorstellen dat ze het niet willen overnemen. Tot nu toe tonen ze nog niet zoveel interesse. Als kind nam ik een varaan mee naar school, maar mijn oudste van elf houdt haar spreekbeurt liever over vrouwenvoetbal.”

“Als niemand van de kinderen interesse heeft, hebben we bezoekers die hier vaak komen en bijna als familie voelen. Er hangt een Indisch familiegevoel in het park, daarom is het voor onze dierentuin zo belangrijk dat het een familiebedrijf blijft.”

Omzet

Marlisa: “Onze kosten zijn heel hoog, dus onze omzet zegt geen bal. We kunnen wel 300.000 euro omzet maken, maar als onze kosten 280.000 euro zijn, houd je nog steeds niks over. Dieren kosten nou eenmaal veel geld.”

Voor de familie-editie van HP/De Tijd zijn onze verslaggevers op zoek gegaan naar de meest bijzondere familiebedrijven in Nederland. Van seksbazen tot baronnen. De overige portretten zijn te lezen in de nieuwste editie van HP/De Tijd, die vanaf dinsdag 24 april in de winkel ligt.