Spring naar de content
bron: ANP/AFP Foto/Adrian Dennis

Cristiano Ronaldo hapt van een banaan

Het was een vredige vrijdagavond in huize-Heinen. De vriendin smikkelde van een boterham met tevredenheid, ondergetekende beregende op Birkenstocks de bougainville, de vogels zongen hun lied en aan de overkant stond de dagelijkse peepshow van het Duitse AirBnB-koppel dat wij thuis Kroos & Khedira noemen (aanvang: uurtje of acht, toegang: wat de gek ervoor geeft en vol = vol) op het punt van beginnen.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Frank Heinen

Het leven is goed, zou een irritante vriend verzuchten.
“Zullen we gaan?” vroeg de vriendin.
Dat was waar ook: we gingen ergens heen.
Bleef de vraag: waarheen dan, moeder de vrouw? Toch niet naar een borrel van de CPNB?
“Dat nieuwe tentje, hier verderop.”
De wereld zit vol nieuwe tentjes. Je bestelt een pilsje op je stamterras, let even niet op en plotseling ben je onderdeel van een IPA-horecabeleving voor mensen zonder eigenwaarde. Overal nieuwe tentjes, elke dag opnieuw. Wat dat betreft is de Utrechtse binnenstad zo’n joekelcamping (met vijf zwembaden en Nederlandstalig entertainment) aan de Loire op een hete julizaterdag. Maar dit terzijde.
“En wat dan met Portugal – Spanje?”

‘Op het water voor onze deur zat Cristiano Ronaldo een boek van Hilary Mantel te lezen.’ Beeld:

“Is er nu alweer sport?” De vriendin houdt niet van voetbal. Niet van sport in het algemeen. Soms denk ik wel eens: ze houdt niet van het leven, maar zoiets zeg je niet, als opiniemaker. Zoiets bewaar je voor een stukje.
De vriendin: “Dan is het weer de Giro, dan is het Roland Garros, en dan weer snooker en nu weer dat klotevoetbal.”
“Het WK.”
“Ik heb net nog twee uur mijn mond moeten houden omdat je Pakistan – Roda JC zat te kijken.”
“Marokko – Iran.”
“En het duurt nog meer dan drie weken, en dan kan ik er zeker drie weken bij zitten als Van der Vaart bij een gesprek over tactiek.”
“Vier. Vier weken.”
“En dan wil ik één avondje de boel de boel laten, gewoon romantisch een vorkje prikken. Gewoon elkaar weer eens echt spréken zou al genoeg zijn. En dan is er godverjume wéér iets met sport.”
Lange discussie kort: wij naar dat nieuwe tentje. Ouwe schoen van de grill, verkoolde Bintjes en een verlegen asperge voor de maestro, en mozzarella, gorgonzola, ricotta, parmezaan en Gruyère op Edammer wijze voor de vriendin. Cheesecake toe.
“Lekker?”
“Leuk tentje,” zei ze bij het afrekenen (twee pepermuntjes de neus) tegen de oberin. “Hoe lang zitten jullie hier nu?”
“Drie jaar.” Schijt maar op m’n hoofd, dank u voor de hoed.
Op weg naar huis wilde de vriendin per se gearmd lopen.

Vast de cheesecake

Het schemerde toen we onze straat in liepen. Op het water voor onze deur dreef een plastic zak van een budgetsupermarkt en op het bankje onder het keukenraam, tussen de margrieten en de polygala, zat Cristiano Ronaldo een boek van Hilary Mantel te lezen, op een extra dikke e-reader.

Cristiano Ronaldo
‘Verlies je toch mooi van een vettige snack,’ zei ik.’ Beeld:

“Jezus,” zei de vriendin, en ze liet een kaasboertje.
“Da’s mijn broer,” zei Cristiano Ronaldo, terwijl hij Mantel uitveegde. “Avondje, hè?”
“Mooi dat-ie er niet in komt,” fluisterde de vriendin.
“Kom erin,” zei ik.

Eenmaal binnen verdween zij direct naar het washok. Of, zoals wij het noemen: de womancave.
Cristiano Ronaldo en ik schopten onze schoenen uit en installeerden ons op de bank. Ik een koppie thee, hij een banaan. Samen keken we in gewijde stilte naar de tweede helft van Portugal – Spanje. De enige die nog geluid maakte, was Jan Roelfs.
Nacho scoorde 3-2 voor Spanje.
“Verlies je toch mooi van een vettige snack,” zei ik.
Cristiano Ronaldo zweeg, in de opperste concentratie die ik vooral ken van een beginnende serveerster die een dienblad met zes cappuccino’s over een terras tilt.
De vriendin kwam binnen. Ze zag er slecht uit. Vast de cheesecake.
“Ik ga naar bed,” zei ze toonloos.
Jan Roelfs riep: “O o o, die gaat wel heel makkelijk liggen.”

De tekst loopt hieronder door. 

Cristiano Ronaldo
‘Op tv zag ik hoe de man naast me aanlegde, en de bal over de Spaanse muur in het doel veegde. 3-3, drie keer onze grote vriend.’ Beeld:

De deur ging weer dicht. Op tv zag ik hoe de man naast me aanlegde, en de bal over de Spaanse muur in het doel veegde. 3-3, drie keer onze grote vriend. Ik keek opzij.

Cristiano Ronaldo nam een hap van zijn banaan en zei met volle mond: “Prima.” Daarna keek hij naar buiten. Achter een raam aan de overkant van de straat begonnen Kroos & Khedira net aan hun tweede helft.