Requiem voor een rookworst: Zo maakt Unox duurzaam weer duur
Ik ben een jongen van de gestampte pot – stoemp op zijn Vlaams, wat blíjft dat taaltje toch mooi! Stamppot andijvie, hete bliksem, blote billetjes in het gras (aardappels, snijbonen, witte bonen): ik kan er geen genoeg van krijgen. Met dank aan moeke Smit; vooral haar hutspot was een feest.
Dinsdag vierden we de start van het nieuwe seizoen. De temperatuur daalt, de dagen worden korter, tijd voor een klassieker: stamppot boerenkool. Uiteraard met worst – wat is stoemp zonder rookworst, een van de iconen van de Nederlandse keuken?
Meestal koop ik er een van scharrelvlees – de aanstaande en ik, we zijn flexitariërs; een beetje lafjes, ik geef het toe -, maar een goede vegetarische rookworst hebben we nog niet ontdekt. Edoch, dit keer viel mijn oog in de lokale super op de nieuwe vleesloze kiloknaller van Unox.
Groene surrogaatworst
Sinds 1 oktober ligt deze worst in de schappen. En dat is gezien en niet onopgemerkt gebleven. Op de treurbuis, in de krant, in banners, in abri’s: overal lacht de groene verpakking van de surrogaatworst ons tegemoet.
Een vliegende start maakte deze duurzame noviet nu niet bepaald. Precies op de eerste dag dat Unox paginagroot met de nieuwe nep-beuling in de Volkskrant adverteerde, velden drie kenners in diezelfde editie een vernietigend oordeel. ‘Weeïg, maar vooral zuur,’ concludeerde de eerste. ‘Alsof er azijn in zit.’ ‘Sponzig,’ meende de tweede. Nummer drie, een slager die al dertig jaar op ambachtelijke wijze rookworst maakt, tevens jurylid van de verkiezing van de beste Gelderse rookworst: ‘Dit associeer ik niet met rookworst.’
‘Weeïg, maar vooral zuur’, ‘Alsof er azijn in zit’: in dezelfde Volkskrant waarin Unox voor het eerst groot met de vegetarische rookworst adverteerde, velde een proefpanel een genadeloos vonnis over deze nieuwe vleesvervanger
Geen fijne binnenkomer. Zeker niet voor een product waaraan zo lang is gewerkt. Terwijl de concurrentie de afgelopen jaren de ene na de andere variant lanceerde, trok Unox hier liefst vier jaar voor uit.
Hoog vitrioolgehalte
Aan de andere kant: wat zegt zo’n onderzoek nu? Twee slagers en een vegakok die de nieuwe vegetarische worst van een multinational door de shredder halen. In de ‘azijnbode’ nota bene. Geen wonder, dat hoge vitrioolgehalte.
Nee, dan de ‘proefnotitie’ op Distrifood.nl. ‘Net zo lekker als onze andere rookworst en met dezelfde kruidenmix, maar dan zonder vlees,’ laat de website voor de levensmiddelenbranche de marketingmanager van de worstfabrikant kraaien.
Smaken verschillen. Wat nu? Aanvankelijk had ik me voorgenomen de nieuwe worst helemaal links te laten liggen. Zure rookworst: jakkes! Maar het blijft me puzzelen. Een nieuwe vegetarische worst, waaraan vier jaar is gewerkt, die niet smaakt? Wat te denken van de reputatieschade. Unox verkoopt in Nederland jaarlijks ongeveer 22 miljoen rookworsten. Dat komt overeen met ruim 50 procent van de totale markt. Het is ze bij Unilever toch niet in de bol geslagen?
Hé… wat is dit? 3,88 euro voor één rookworst! Beschamend voor een bedrijf dat prat gaat op het ‘het produceren van toegankelijk, betaalbaar (!) en voedzaam eten en drinken, met respect voor de ecosystemen’.
Proberen dus. Maar, hé… wat is dit nu?! Terwijl ik er een uit het schap haal, kijk ik nog eens goed. Ik vergis me niet: 3,88 euro – 8,55 gulden! Voor één rookworst. Ter vergelijking: de vegetarische equivalenten van Valess en Garden Gourmet kosten rond de 2,50 euro, evenveel als een biologische gerookte worst van het AH-huismerk. Een gewone rookworst doet slechts een euro.
Stoemp onwaardig
Zo maakt Unox duurzaam weer duur. Beschamend voor een bedrijf dat volgens zijn eigen sustainable living plan prat gaat op ‘het produceren van toegankelijk, betaalbaar (!) en voedzaam eten en drinken, met respect voor de ecosystemen’.
Te zuur, te laat, te duur. Dat belooft weinig goeds. Maar we zetten door. The proof of the smoked sausage is the eating. Alles voor een betere wereld!
Helaas, het proefpanel van de Volkskrant heeft gelijk. De worst oogt goed; een beetje flets wellicht, maar ach. De smaak echter is abominabel: ronduit zuur. De aanstaande proeft ‘helemaal niets’.
Deze vegetarische rookworst is stoemp onwaardig. Die van moeke Smit voorop.
