Spring naar de content

Doel bereikt? Waar blijft Jelle’s zelfreflectie eigenlijk?

Jelle Brandt Corstius staakt de juridische strijd tegen Gijs van Dam. Volgens zijn advocaat omdat hij ‘zijn doel heeft bereikt’. Ruim een jaar geleden beschuldigde Brandt Corstius oud-collega Van Dam ervan hem ‘gedrogeerd’ en ‘verkracht’ te hebben. Een beschuldiging waarvoor geen bewijs is geleverd, maar die het leven van Gijs van Dam heeft verwoest. De Amsterdamse mediaondernemer zit zonder werk en moet wellicht zijn huis verkopen om de kosten van een advocaat te betalen. Vraag is daarom: welk hoger doel heeft Brandt Corstius eigenlijk gediend met zijn onbewijsbare aanklacht?

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Ton F. van Dijk

De vermeende verkrachting van Jelle Brandt Corstius door Gijs van Dam zou 15 jaar geleden hebben plaatsgevonden. De twee waren toen werkzaam voor het televisieprogramma Barend & Van Dorp. Jelle was 24 en Gijs 25 toen ze samen een avondje flink door zakten aan de bar en in bed belandden. Daar werd Brandt Corstius naar eigen zeggen door Van Dam gedwongen seksuele handelingen te verrichten.

Brandt Corstius zweeg lang over de vermeende verkrachting, maar toen de #MeToo beweging zich vorig jaar aandiende, besloot hij zijn verhaal te doen in het dagblad Trouw. Hij noemde de naam van Gijs van Dam niet in het stuk als degene die hem verkracht zou hebben, maar verstrekte wel een belangrijke clou over diens identiteit: het voorval zou hebben plaatsgevonden ‘in het prille begin’ van zijn carrière.

Trial by media

Enkele dagen later maakte oud-werkgever Frits Barend op de radio bekend dat de ‘verkrachter’ destijds werkzaam was op de redactie van Barend & Van Dorp. Het duurde niet lang voordat Gijs van Dam door de eerste journalisten werd gebeld met de vraag of hij kon bevestigen dat hij de ‘verkrachter’ was.

Als de ‘anonieme’ beschuldiging door Brandt Corstius was opgezet om het algemeen belang te dienen, zonder dat Van Dam zou worden beschadigd, dan kan inmiddels worden vastgesteld dat hij in die opzet niet is geslaagd. Bij de politie verklaarde Brandt Corstius later bovendien dat hij voorafgaand aan de publicatie een aantal mensen (werkzaam in de media) heeft gebeld om hen op de hoogte te stellen van de identiteit van zijn ‘verkrachter’.

Dat de naam van Gijs van Dam wel bekend moest worden, lijkt mede op basis hiervan onvermijdelijk. Het optreden van Van Dam in het programma Pauw kan in retrospectief niet anders worden gezien dan de vlucht naar voren van iemand die op het punt stond publiekelijk te worden gelyncht op basis van trial by media.

Brandt Corstius vindt het nu – ruim een jaar later – echter welletjes. Zijn advocaat laat weten dat hij ‘een punt wil zetten’ achter de kwestie omdat Brandt Corstius ‘zijn doel heeft bereikt’. Grote vraag die nu resteert is over welk (hoger) doel Brandt Corstius het dan heeft?

Vorige maand vertelde Gijs van Dam voor het eerst openhartig aan HP/De Tijd wat hem overkwam nadat hij door Brandt Corstius van verkrachting was beschuldigd, zonder dat daarvoor ook maar een spoor van bewijs bestaat. Iets dat inmiddels bevestigd is door het Openbaar Ministerie dat op verzoek van Brandt Corstius onderzoek deed naar de beschuldiging en de zaak seponeerde.

Gijs van Dam is letterlijk kapot gemaakt. Zijn mediabedrijf is volledig tot stilstand gekomen. Van Dam heeft al meer dan 100.000 euro aan advocaatkosten gemaakt om zich te verweren tegen de aanklacht. Hij is op een punt gekomen dat hij wellicht zijn huis moet verkopen om de kosten van een advocaat te voldoen.

Gijs van Dam is letterlijk kapot gemaakt.

Maar dat is nog niet het ergste. Gijs van Dam is niet alleen materieel gebroken, maar ook geestelijk wordt hij nooit meer de oude, zo vertelde hij. Hij zat twee maanden ondergedoken bij z’n moeder, die zich het lot van haar zoon zo aantrok dat ze zélf aan de hartbewaking kwam te liggen. Van Dam overwoog twee keer zelfmoord te plegen, zo uitzichtloos achtte hij zijn leven na de beschuldiging van Brandt Corstius.

Geen spoor van bewijs

Het Openbaar Ministerie vond in de periode daarna zelfs geen spoor van bewijs. Niets dat erop wijst dat Gijs van Dam 15 jaar geleden in een dronken bui een collega heeft verkracht. De politie vroeg Brandt Corstius ook waarom hij denkt dat Gijs van Dam hem ‘gedrogeerd’ heeft. Het antwoord van Brandt Corstius is (dixit advocaat Plasman) even opmerkelijk als ontluisterend: Brandt Corstius voelde zich naar eigen  zeggen dermate ‘comfortabel’ tijdens de seksuele uitspatting met Van Dam, dat hij wel gedrogeerd moet zijn geweest.

Geen bewijs dus. En dat is belangrijk in een rechtsstaat als de onze. Maar kennelijk niet voor Jelle Brandt Corstius die na ruim een jaar reflecteren op zijn eigen handelen niet verder komt dan te zeggen dat hij ‘zijn doel heeft bereikt’.

Maar van welk maatschappelijk belang was er dan sprake? De beschuldiging heeft slechts geleid tot een ravage in het leven van Gijs van Dam, die zich –net zoals iedere andere Nederlander – niet kan verweren tegen een beschuldiging waarvoor geen bewijs bestaat.

Als de hele kwestie überhaupt een doel gediend heeft, dan is het toch vooral dat dit soort onbewijsbare beschuldigingen niet in het publieke domein thuishoren. Kortom: het is tijd voor zelfreflectie, ook van Jelle zelf.