Spring naar de content
bron: ANP

Frans van Deijl over de tirannie van de ‘Helikopterouder’

Vanmiddag presenteert HP/De Tijd-medewerker Frans van Deijl bij boekhandel De Vries in Haarlem zijn jeugdboek, Billy de Binnenjongen. Het is een dagboek van een elfjarige jongen die als challenge besluit zijn zes weken durende zomervakantie uitsluitend binnen in het ouderlijk huis door te brengen. Bijgaand alvast de toespraak die Van Deijl zal uitspreken.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Frans van Deijl

Lang voordat de serie De Luizenmoeder op tv verscheen, had ik hem al gespot: de Helikopterouder. Ik zeg ‘hem’, maar op een of andere manier lijkt het vaker een ‘haar’ te betreffen. Hoe dan ook, de Helikopterouder is een verschijnsel dat we sinds De Luizenmoeder allemaal kennen. Vermoedelijk is het ongekende succes van die serie het duidelijkste bewijs dat wij, Normale Ouders, die Helikopterlui vréselijke types vinden. Want de Helikopterouder, sommigen spreken terecht van Hyperouder, is een onverbeterlijke controlfreak. Een angsthaas, als de dood dat kindlief de tere knietjes schaaft op de speelplaats (maar zoals ontwikkelingspsycholoog Steven Pont eens zei: ‘elke schaafwond op hun knie nu, is later een kras op hun ziel minder’). Deze ouders zijn oh zo bevreesd dat hun kleine koter een trauma oploopt van die veel te strenge ‘Sniklaas’ (dixit Toon Hermans) of van die hyperactieve Bleekscheetpiet. Panisch is men als er geen biologisch-dynamische wortelsap wordt geschonken op het Fris-feest. En ronduit hysterisch worden ze als het grut te lang achter de schermpjes zit.

We kennen ze allemaal, en niet uit te sluiten valt dat in ons, Normalen, inmiddels ook kenmerken van dergelijk paranoid parenting zijn geslopen.

Maar je zult er als leerkracht toch mee te maken krijgen, met die ratelende helikopters de hele tijd in je nek. Want behalve overbezorgd, zijn ze dominant, betweterig en zeer bemoeizuchtig. Splinter heeft een drie voor Nederlands, maar dat ligt uiteraard niet aan Splinter, maar aan die docent die Splintertje gewoon te weinig aandacht geeft. Is die docent trouwens wel eerstegraads bevoegd?

En wat, heeft Durk VMBO-advies? No way. Durkje gaat naar het Stedelijk, net zoals zijn ouders en zijn grootouders. Desnoods sturen we hem naar zoveel citotoets- en bijscholingscursussen, tot-ie arme knaap er groen en geel van ziet. En desnoods, maar daar lullen we verder niet over, kópen we dat gymnasium-advies gewoon af bij het schoolhoofd.

De ongemeen hoge werkdruk in het onderwijs komt niet door klierende kinderen, maar in de meeste gevallen door dit soort ouders.

Na al die jaren op het schoolplein te hebben rondgehangen, heb ik niet de indruk gekregen dat de Helikopterouder op z’n retour is of binnen afzienbare tijd een tegenhanger zal treffen. Dus zullen we het met hem en haar voorlopig nog moeten doen, vrees ik.

Ik vrees dat temeer daar ik in het recente verleden wel eens probeerde voor te stellen hoe het voor een kínd zou zijn als je vader of moeder zo’n Heli-jurk is. Die poging tot inbeelding leidde uiteindelijk tot Billy de Binnenjongen. Ontegenzeggelijk is Billy een Pietje Bell 2.0. Weliswaar vertoont hij nerdische trekken, maar net als Pietje is het een rebels ventje. In het geval van Billy, zet hij zich vooral af tegen zijn moeder die wil dat hij meer buiten gaat spelen. Die wil dat hij niet zoveel tijd achter de schermpjes zit, want dat is slecht voor zijn oogies en voor zijn nog niet geheel uitgerolde hersentjes. Die wil dat hij meer beweegt, anders wordt hij te dik. En zo heeft moeder Angela nog een hele trits aan zeer goede bedoelde maar overbezorgde en uiteindelijk verstikkende noten op haar zang.

Billy besluit het tegendeel te bewijzen in een door hem zelf bedachte challenge: hij blijft zes weken binnen en zal aantonen dat je je binnen in huis en op je kamer helemaal niet hoeft te vervelen. Met dank aan de ‘spulletjes’, zoals hij zijn hedendaagse, elektronische speelgoed liefdevol noemt.

Of hij daarin na zes weken is geslaagd, laat ik over aan het oordeel van de lezer. Maar ik kan wel verklappen dat Billy de Binnenjongen bovenal een ode wil zijn aan de kinderlijke fantasie. Want wat voor ouders je ook hebt, dat kind redt zich altijd wel.

Onderwerpen