Onze molens en mooi voetbal sterven hand in hand
De wind die nodig is om de wieken van de Nederlandse windmolens draaiende te houden, wordt tegengehouden door de nieuwbouw in de steden. Zo las ik in de Volkskrant. De molens komen langzaam tot stilstand en sterven een voor een. Nadat ik Oranje heb zien voetballen en het trieste verhaal over de molens las, wist ik het zeker: zonder molens geen nieuwe Abe Lenstra. De nieuwe Johan Cruijffs en Marco van Bastens zijn in de kiem gesmoord door hoe er wordt gebouwd in Nederland.
Het Nederlandse elftal van Ronald Koeman won van de wereldkampioen en kreeg de aartsrivaal Duitsland op de knieën. Dat gebeurde met een nieuwe generatie voetballers die symbool staat voor de fascinerende werkelijkheid dat de mens als geen ander wezen in staat is om haar lijf en talenten te schikken naar wat die dagelijks met het oog waarneemt. De rug van Willem van Hanegem bijvoorbeeld, die net zo krom was als de parcours van de Nieuwe Maas. De jongens die nu op zijn positie spelen zijn zo kaarsrecht als de muren van de wolkenkrabbers aan de oever van die rivier.
Wat je jaar in jaar uit waarneemt met je ogen, dat word je op den duur. De renaissance heeft een revolutie in het menselijke denken mogelijk gemaakt, omdat de mens zich destijds bevrijdde van de door religie ingegeven buitensporige manier van bouwen. Zoals de renaissance de Europeaan heeft vormgegeven, zo kreeg Johan Cruijff de kans om zijn genie te ontwikkelen omdat zijn hersenen werden gevoed door de straten, de grachten, en de fraaie gebouwen in Amsterdam.
Diezelfde binnenstad van Amsterdam is nu veranderd in een soort pretpark voor welgestelden, toeristen en een handvol studenten. De mooiste stad van Nederland is tegenwoordig door de exploderende huurprijzen, door het belachelijk dure parkeren en door het gebrek aan sociale voorzieningen voor jongens uit dezelfde sociale klasse als de jonge Johan ‘buitenland’ geworden. Ze zijn verdreven naar de periferie van de grote steden, zitten wel nog steeds op voetbal en zullen er nooit in slagen om de speelsheid en de creativiteit van Cruijff te evenaren omdat de blokken van huizen, de kubussen van overheidsgebouwen en de saaie schoolgebouwen die ze dagelijks te zien krijgen in hun jonge lichamen druppelt.
Onbeschrijflijke lelijkheid
In Utrecht, de snelstgroeiende stad van Nederland, is men de laatste jaren aan het bouwen geslagen. Pal naast het Centraal Station verrijst nu een woonflat en een World Trade Center waarvan ik de lelijkheid niet kan beschrijven. Het gebrek aan fantasie bij die gebouwen staat in ieder geval garant voor een paar nieuwe generaties voetballers die, blootgesteld aan deze gedrochten, met beide benen niet kunnen wat Van Basten met zijn linkerbeen kon doen.
De nieuwe leefomgeving van de ‘gewone’ Nederlanders straalt geen vreugde, dartelheid, frivoliteit, vakmanschap en geduld uit, maar enkel de effectiviteit van de pure spierkracht. Het denken, de fantasie, het gedrag van de nieuwe Nederlanders is al een tijd overgeleverd aan het zicht op de flats als die bij het Centraal Station in Utrecht. Ronald Koeman begint weer te winnen met Oranje omdat hij het elftal opstelt dat de architectuur van deze tijd het beste weerspiegelt.
De Ligt is nog maar 19 jaar en is tot aan zijn oren gespierd. Mede-voorstopper Van Dijk is minstens net zo krachtig als de tiener naast hem. Babel, Memphis en de jonge rechtsbuiten van wie ik nu even niet op de naam kom, allemaal toonbeelden van intense kracht. De linksback Blind is voorlopig de uitzondering die de regel bevestigt, maar gezien de filosofie van Koeman zal hij weldra ook vervangen worden door een snelle krachtpatser. Hij wint met jongens die het meeste op onze nieuwe gebouwen lijken. De bondscoach weet dat de zoektocht naar echt groot talent in het huidige Nederland verspilde tijd is. Want, kinderen die met uitzicht op draaiende molens, mooie straten, prachtige grachten en prachtig afgewerkte huizen groot werden, die had je alleen in de vorige eeuw.
Koeman wint met jongens die het meeste op onze nieuwe gebouwen lijken
