Partij voor de Dieren vs. Dijkhoff: wéér een aandachtsaangifte
Als politici het niet met elkaar eens zijn dan vechten zij dit normaliter uit in hun eigen boksring: de Tweede Kamer. De afgelopen tijd is er echter sprake van een nieuw opkomend fenomeen: de ‘aandachtsaangiftes’. Politici klagen elkaar aan, veelal vanuit een symbolische invalshoek. Wat is daar het nut van?
Vanochtend was het weer raak: Christine Teunissen (van de Partij voor de Dieren) deed aangifte tegen VVD-kroonprins Klaas Dijkhoff. Dijkhoff had zich schuldig gemaakt een ‘economisch delict’, door op het VVD-festival van afgelopen weekend in Den Bosch 500 ballonnen met ideeën van VVD-leden op te laten. Volgens Teunissen zijn het 500 stuks zwerfaval die nu in de natuur terecht komen door toedoen van de VVD-fractievoorzitter. Teunissen was overigens niet de enige die zich zorgen maakte over het Nederlandse milieu als gevolg van de ballonnenactie. Ook de bekendste boswachter van Den Bosch en de actiegroep Stop Dierenleed lieten van zich horen. Zij lieten een bezoek aan het politiebureau echter aan zich voorbijgaan.
Dijkhoff noemt Teunissen een ‘drammer’ die haar ongezellige levensstijl op ons wil overbrengen.
De VVD liet weten dat zij bewust hebben gekozen voor de minst schadelijke variant van de ballon. De proefballonnen waren biologisch afbreekbaar en dus zou de schade aan het milieu wel meevallen. Veel aandacht besteden zij echter niet aan hun verdediging, omdat zij waarschijnlijk verwachten dat de aangifte toch geen al te serieuze gevolgen zal brengen. Dijkhoff noemt Teunissen een ‘drammer’ die haar ongezellige levensstijl op ons wil overbrengen. Deze actie is volgens hem ‘een verspilling van de tijd van de agent, de officier en het papier’. Papierverspilling: hij maakt zich dus wel degelijk zorgen om het milieu.
Opkomst van de aandachtsaangiftes
Teunissen is niet de eerste politicus die aangifte doet om haar punt te maken. In februari dit jaar deed Thierry Baudet aangifte tegen minister Ollongren. De vicepremier en minister van Binnenlandse zaken beschuldigde Baudet van racisme. Ollongren zei dat hij verder ging, daar waar zelfs de PVV ophield. Baudet noemde het een demonisering van een volksvertegenwoordiger, maar het OM besloot dat er geen sprake was van smaad en laster en ging niet over tot vervolging.
Ook Geert Wilders deed meerdere malen aangifte -of spoorde het volk daartoe aan- jegens politici die zich in zijn ogen hadden misdragen. Wilders is zelf meermaals aangeklaagd voor zijn politieke uitlatingen, onder andere in 2014 voor zijn beruchte ‘meer of minder Marokkanen’ uitspraak. Om een punt te maken riep hij destijds op tot eenzelfde aangifte tegen PvdA kopstukken Diederik Samsom en Hans Spekman, die volgens Wilders nog veel verder gingen in hun anti-Marokkaanse uitspraken. Hij hoopte dat het OM zou besluiten niemand te vervolgen. Zijn wens kwam deels uit. Samsom en Spekman werden niet vervolgd. Wilders zelf werd echter schuldig bevonden aan groepsbelediging en het aanzetten tot haat, maar kreeg geen straf opgelegd. Wilders deed nog twee politieke aangiftes. In november 2017 tegen premier Rutte, die Nederlanders zou discrimineren ten opzichte van asielzoekers, en in juni dit jaar tegen Denk-Kamerlid Farid Azarkan, die een nepcampagne voor de PVV bedacht, waarop te zien was hoe Wilders ‘Nederland zou willen zuiveren van Marokkanen’.
‘Belletjetrekkers en dwarszitters’
Alhoewel het succesgehalte van dergelijke aangiftes aanzienlijk laag ligt, weerhoudt het politici er dus niet van om hun onvrede op deze manier onder de aandacht te brengen. Een blok aan het been van de drukbezette officieren van Justitie, die al die ‘fop-aangiftes’ serieus moeten beoordelen en bekijken, zo schreef hoofdofficier van Justitie Bart Nieuwenhuizen in een column in maart dit jaar. Hij riep politici, plaatselijk en landelijk, op om te stoppen met het doen van dergelijke aangiftes. Nieuwenhuizen noemt deze politici ‘belletjetrekkers en dwarszitters’, die vooral uit zijn op media-aandacht voor hun verhaal. Hij benadrukt dat het strafrecht moet worden ingezet voor échte problemen en niet voor ‘sjoemel-aangiftes’.
Teunissen heeft de column waarschijnlijk over het hoofd gezien toen zij vanochtend naar het politiebureau ging. De beoogde media-aandacht voor de zaak heeft zij in ieder geval gekregen. Het is de vraag of die aandacht het gewenste effect met zich meebrengt. De media en het publiek lijken vooral kritisch op haar keuze om over te gaan tot aangifte voor de ogenschijnlijk onschuldige zaak van de proefballonnen, die ondertussen biologisch aan het afbreken zijn in de omgeving van Den Bosch, als we Dijkhoff mogen geloven.
