Spring naar de content
bron: ANP

Klopt, u mag ook helemaal niets meer zeggen

Het is kerstmis. Tijd voor zompige toastjes met cranberrypaté, Mariah Carey, en familieleden die on-ironisch zeggen dat ze tegenwoordig ook niets meer mogen zeggen. Nu kunt u natuurlijk oefenen op de allergrootste oogrol van de eeuw terwijl u uw kaken dichtplakt met kerstkransjes, of u kunt hem groot gelijk geven. We mogen allemaal ook helemaal niets meer zeggen. Helemaal niks.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Meredith Greer

Het woord ‘wit’ bijvoorbeeld. Je hebt de ’wi’ nog maar amper uitgesproken voordat iemand met consumptie in je gezicht schreeuwt dat hij of zij ‘blánk’ genoemd wenst te worden. Want ze is blank en dat blijft ze verdorie en je moet niet met dat soort racistische policor termen gaan lopen discrimineren. Blanke vla! Je mond houden, dat moet je. Je mag dat soort dingen helemaal niet zeggen.

Waar je ook helemaal niets meer over mag zeggen, is of iemand een man is. Überhaupt benoemen dat iemand een man is, of nóg erger, er voorzichtig op wijzen dat iemand een witte man is, kan je al komen te staan op een familielid dat met een kloppende ader in zijn voorhoofd over tafel krijst dat hij het ZO SPUUGZAT IS ALLEMAAL. Hij is er klaar mee, begrijpt u, HELEMAAL KLAAR. U moet uw bek houden.

Mensen die wit zijn, of man, kunnen daar soms wat gevoelig voor zijn. Ze willen daar helemaal niet op gewezen worden. Ze blijven liever in een vacuümgezogen visuele bubbel, waarin iedere kerstreclame bestaat uit witte mensen, en alle politici bestaan uit witte mannen. Het liefst zonder enige uitzondering, of vooruit, met een uitzondering om de regel te bevestigen.

Samenvattend; als er alleen maar witte mannelijke politici genomineerd worden, en er vervolgens alleen maar witte mannen uitgenodigd worden om daarop te reflecteren, en u denkt ‘goh, dat zijn echt alléén maar witte mannen’, dan begrijpt u wat u moet doen. U moet uw bek houden. Daar mag u ook al niets over zeggen.

‘Strijders van het vrije woord’

Pownews zendt volgende week op NPO3 een documentaire uit, waarin ze 12 mannen aan het woord laten over het recht om mensen af te mogen zeiken. Youp van ’t Hek, Johan Derksen, Gerard Joling; noem een naam van een man wiens mening u op dagelijkse basis voorgeschoteld krijgt, en u kan hem terugzien in de docu. Ze noemen zichzelf de ‘strijders van het vrije woord’. Hun gebruik van het vrije woord staat kennelijk onder druk, getuige de kranten, columns, radio en tv-uitzendingen, boeken, debatcentra en theaters die al deze heren vollullen met hun over het geheel genomen muffe afzeikhumor.

Als mensen klagen dat ze ook niets meer mogen zeggen, is dat niet omdat er nu zoveel briljante humor verloren gaat nu het niet meer sociaal geaccepteerd is om het woord ’neger’ te gebruiken. Het gaat er niet om dat er Hollands cultureel erfgoed verloren gaat wanneer we ophouden homo’s belachelijk te maken. We verliezen geen prikkelende politieke inzichten als mannen stoppen vrouwen op tv te reduceren tot hun neukbaarheid.

Het gaat er niet om wat ze niet meer mogen zeggen. Het gaat erom dat er ineens zoveel mensen zijn die iets terugzeggen. Mensen waarvan ze niet vinden dat ze ernaar hoeven luisteren.

Dat is waar zwarte piet over gaat. Waar #sorryjohan over gaat. Waar #MeToo over gaat. Het gaat om het verschil tussen wie er een avond lang op nationale televisie mag zeiken over dat ze ook helemaal niets meer mogen zeggen, en wie er daardoor daadwerkelijk hun bek moeten houden.

Dus neem nog een toastje paté, schenk je oom nog een proseccootje in, en geef hem groot gelijk. Zeik lekker on-ironisch met hem mee. Toevallig, jou was het ook al opgevallen dat je helemaal niets meer mag zeggen. En leg hem vooral dan ook uit over welke onderwerpen je weigert je de mond te laten snoeren. En wie er zo flauw en zo zuur zijn dat ze niet eens meer tegen een leuk prikkelend grapje kunnen.

Vrolijk kerstfeest.

Onderwerpen