Mij werd ten strengste afgeraden op de lavendellul te stemmen
Alexandra Besuijen neemt in deze rubriek mode en trends kritisch onder de loep. Deze week bespreekt ze de stemadviezen via sociale media,de Poppy-apocalyps en de nieuwe Choupette-collectie.
Oe! Een oekaze!
Vroeger stemde je in anonimiteit. Je stemkeuze hield je voor jezelf; hooguit werd er aan de familietafel over gesproken. Nu word je op social media met ongevraagde stemadviezen om de oren geslagen en er wordt zelfs gedreigd met ontvriending als je op de ‘verkeerde’ partij stemt. Het is een verontrustende ontwikkeling. Hoezo democratie?
Echt, de afgelopen dagen heb ik op Facebook zeker tien oekazes ontvangen waarin het mij ten sterkste werd afgeraden om op ‘Geertje’ of ‘die lavendellul’ te stemmen, in sommige gevallen vergezeld van een ontvriendingsdreiging. Watdefuk?!?!
Wat denkt men hiermee te bereiken? Dat de mensen die écht, met hun hele hart, van plan waren om op deze partijen te stemmen, nu opeens op andere gedachten komen? Want anders is Pietje of Truusje mijn vriendje niet meer? Lijkt me toch niet.
Deze ongevraagde ‘adviesgevers’ zijn de eersten om er – terecht – schande van te spreken als er elders in de wereld verkiezingen worden gemanipuleerd en kiezers worden geïntimideerd (‘want fascistisch en niet democratisch’), maar zij mogen het dan wel? Ga toch weg.
Dat we allemaal kunnen stemmen op wie we willen, is een groot democratisch voorrecht. Dat we dat in alle anonimiteit kunnen doen, ook. Laten we dat in vredesnaam zo houden en hou op met te bewijzen hoezeer je wel aan de goede kant staat. Neem kennis van de verkiezingsprogramma’s, doe de stemwijzers, kijk naar de debatten, lees de krantenartikelen en maak een keuze met je hart, je verstand en je geweten. Of desnoods gooi je met een pijltje. Maar laat je nooit intimideren door sociale druk. We leven toch niet meer in 1930! ?
Poppy-apocalyps
Een surrealistische filmscène: in een rotsachtig, moeilijk begaanbaar ravijn in een natuurpark bloeien als bij toverslag ineens miljoenen klaprozen. Een zeldzaam en schitterend verschijnsel. De hemel is blauw, de wind doet de bloemenzee bewegen, de vogels fluiten jubelliederen en een kabbelend filmmuziekje vergroot de paradijselijke aanblik. Maar de muziek wordt onheilspellender, donkere wolken pakken zich samen boven de rode bloemenzee, de vogels fladderen angstig weg en kleine stenen beginnen los te raken van de rotswand. Overal komen opeens smetteloos gemaquilleerde en uiterst modieus geklede juffrouwen tevoorschijn, die op hoge hakken de steile wanden afhobbelen. Sukkelige mannen met statieven en reflectieschermen kunnen ternauwernood de vallende rotsblokken ontwijken, de begeerlijke lichamen vertrappen de bloemen om er zich behaagziek tussen uit te strekken. Er wordt gescholden, gehuild en gebloed. De parkwachters staan machteloos, ambulances rijden af en aan en het park wordt uiteindelijk afgesloten…
Nah…beetje ongeloofwaardig toch? Niet. Dit is exact wat er afgelopen weekend gebeurde in Walker Canyon in Californië, dat sindsdien is afgesloten voor het publiek. Met hashtags als #poppynightmare en #poppyshutdown waarschuwt de gemeente mensen om weg te blijven en het kwetsbare gebied met rust te laten.
Maar waarom deden die juffrouwen dat dan? Zoiets moois ga je toch niet vernielen en ze hadden hun nek wel kunnen breken. Nou duh! Voor Instagram natuurlijk! Voor lekker veel likes wil je wel wat botbreuken riskeren en natuur vertrappen. Het leven van een influencer gaat per slot van rekening niet over klaprozen. Of eh…wél dus. Troela’s.
#ripdaddy
Choupette, de verwaande witte poes van de onlangs overleden Karl Lagerfeld, leeft een leven dat voor de gemiddelde huis-tuin- en keukenkat niet is weggelegd. Zo eet ze aan tafel – ze háát het om op de grond te eten – uit speciaal voor haar ontworpen bakjes en heeft ze dag en nacht twee bedienden om haar in alles tegemoet te komen. Lagerfeld heeft een aanzienlijk deel van zijn fortuin aan de witte haarbal nagelaten, en hoewel dieren in Frankrijk niet legaal kunnen erven, wordt het geld wel degelijk besteed aan verzorgers die haar in staat stellen haar weelderige leventje voort te zetten. Ik hoop dat er iemand bij zit die dat beest gewoon lekker op een boerderij laat rondrennen, samen met die dikke rooie en die zwarte met één oor. En dat ze dan ‘s avonds met klitten in d’r haar en zwarte moddervoetjes lekker voor de open haard in slaap valt. Pfffff een poes is toch geen mens! Arm beest.
Maar zelfs een poes van een beroemde dode ontwerper, kun je nog uitmelken en zo is de kleine Choupette-collectie #ripdaddy ontstaan, die vanaf nu te koop is. Een gedeelte van het geld is bestemd voor een dierenopvangcentrum in Amerika. Allemaal mooi en aardig natuurlijk, maar had Karl dat geld niet gewoon aan dat centrum kunnen nalaten en voor Choupette een goede opvang kunnen zoeken? Voor een tonnetje had ik haar best in huis willen nemen ? En mijn Charlie en Sam hadden met die verwaandheid snel korte metten gemaakt en haar weer in een echte dierenpoes veranderd. Zo eentje die op de vloer eet en dan haar kont gaat likken.
Dit bericht bekijken op Instagram
