Spring naar de content
bron: ANP

Oproep aan gevestigde politieke partijen: ‘Ga actief op zoek naar zwarte verkiezingskandidaten’


Institutioneel racisme is een hot topic en lijkt voorlopig niet van de publieke agenda te verdwijnen. Dat er een constructief debat over dit onderwerp moet komen is inmiddels duidelijk, maar wat opvalt is dat in de Tweede Kamer – toch het landelijk summum der redetwist – sinds 2017 geen enkele zwarte volksvertegenwoordiger meer zetelt. Dit terwijl ons parlement er begin deze eeuw toch beduidend ‘gekleurder’ uitzag. Hoe valt deze hedendaagse ondervertegenwoordiging van de zwarte gemeenschap te verklaren en wat is het belang van zwarte volksvertegenwoordigers?

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Jan Pieter Jansen
Deze afbeelding heeft een leeg alt-attribuut; de bestandsnaam is dt728x90f.jpg

Josse de Voogd, electoraal geograaf, stelt dat de toenemende versplintering van politiek Nederland de diversiteit van de Kamer zowel versterkt als bemoeilijkt. De Tweede Kamer wordt vaak gezien als afspiegeling van het volk, terwijl het in werkelijkheid een afspiegeling van de verschillende politieke partijen is. “Veel verschillende partijen zorgen er enerzijds voor dat veel segmenten uit de samenleving vertegenwoordigd zijn. Anderzijds bijt dit met het idee van proportionele representatie van alle subgroepen uit de maatschappij”, stelt De Voogd. Door die versplintering zijn partijen kleiner in zetelaantallen, waardoor het statistisch gezien volgens hem best verklaarbaar is dat er nu geen zwarte volksvertegenwoordigers zijn. Met de huidige zetelverdeling zou percentueel alleen bij de VVD (32 zetels) in ieder geval een zwarte volksvertegenwoordiger moeten zitten om als partij een goede afspiegeling van het Nederlandse volk te zijn. Dit terwijl de groep zwarte Nederlanders op zichzelf groot genoeg is voor meerdere Kamerzetels.

De Voogd stelt dat met betrekking tot die verschillende subgroepen in ons parlement momenteel één ding voornamelijk opvalt: de oververtegenwoordiging van witte, autochtone, hoogopgeleide mannen uit de Randstad. “Doordat deze groep met dusdanig veel is, blijft er voor alle andere subgroepen minder ruimte over.” Dit geldt natuurlijk niet alleen voor de zwarte gemeenschap, denk bijvoorbeeld ook aan lager opgeleiden of mensen uit regio’s verder weg van Den Haag. De Voogd vindt echter dat het ontbreken van zelfs een enkele zwarte volksvertegenwoordiger de situatie nu wel erg wrang maakt. Waar hij overigens voor wil waken is het risico dat de discussie te veel in termen van cijfers gevoerd wordt. Het is een begrijpelijke manier om problemen aan te kaarten, maar als electoraal geograaf is hij zich ervan bewust dat dit niet alles zegt: “Een goede afspiegeling is niet hetzelfde als geen discriminatie. Bij een bedrijf, universiteit of politieke partij kunnen mensen zich nog steeds niet op hun plek voelen, ook al is er sprake van proportionele representatie.”

Paywall

Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.

Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.

Kies een lidmaatschap