De leraar maakt het verschil
Het niveau van het onderwijs dat een kind geniet, hangt voor een belangrijk deel af van waar zijn wieg gestaan heeft. Met de kansengelijkheid wil het maar niet vlotten. Hoe hier verandering in te brengen? ‘De rol van de docent is cruciaal.’
Ik heb een aantal jaren parttime lesgegeven op de school voor journalistiek. In mijn eerste jaar, in 2002, gaf ik het vak Interview. Een meisje scoorde op de opdrachten die zij kreeg voortdurend een 5,3, een 5,2, een 5,1. Het was het telkens net niet. Na de les kwam ze altijd naar me toe en vroeg hoe ze het beter kon doen. Dat waardeerde ik, maar toch ging ze niet of nauwelijks vooruit. Na een paar maanden was ze opeens van school. Twee weken later hoorde ik van een collega dat zij zorgde voor een ernstig zieke moeder, voor haar kleine broertje (vader was verdwenen) en ’s ochtends om vijf uur op de fiets zat om een krantenwijk te lopen om zo wat geld te verdienen voor het gezin. Zij kon het niet meer combineren met de opleiding.
Kansen(on)gelijkheid staat de laatste tijd hoog op de agenda. Dat is ook niet gek. Het kabinet heeft er een speerpunt van gemaakt. In het coalitieakkoord staat dat per jaar structureel een miljard euro in het onderwijs wordt geïnvesteerd om kansenongelijkheid tegen te gaan. En de Sociaal-Economische Raad (SER) publiceerde vorig jaar een in de media veel geciteerd rapport: Gelijke kansen in het onderwijs – Structureel investeren in kansengelijkheid voor iedereen. Met als belangrijkste conclusie: waar het wiegje staat, is nog steeds zeer bepalend voor de opleiding die kinderen gaan volgen.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
