Paradijselijk en grimmig
Al zo lang Herman Vuijsje Suriname bezoekt, sinds 1969, gaat het slecht met het land. Maar nu nog slechter dan anders. Een wandeling door de Henck Arronstraat in Paramaribo, waar een dwarsdoorsnede van de samenleving aan je voorbijtrekt. ‘We bakken het helemaal verkeerd in dit land en raken door tal van gestuntel steeds verder in de knel.’
“Meneer!” klinkt het achter me. “Waar moet u naartoe?” Een diepzwarte oude vrouw kijkt me een beetje ongerust aan. Het is zes uur ’s middags in de Henck Arronstraat in Paramaribo; over een halfuur zal het donker zijn. En dan hoort een oude bakra (witte man) zich niet te voet door de stad te bewegen. Veel te gevaarlijk!
Bij eerdere bezoeken aan Suriname werd het me keer op keer ingeprent: nóóit na zonsondergang de straat op. Maar de lokroep van de prachtige lanen in de binnenstad kan ik niet weerstaan, zeker in de zwoele valavond. Beetje slenteren langs de houten koloniale gevels. De nachtwakers toeknikken die in super-manspread uitgezakt op een ouwe stoel hangen. “Hé man, hoe gaat het?” roept er een. “Gaat goed,” antwoordt hij zelf maar vast, en als ik hem al tien meter voorbij ben: “Of kon beter?”
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
