Hanne Arends (29) studeerde met haar project Freddy Marbic af aan de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam.

Je hebt twee kunststudies tegelijk gedaan; van 2018 tot 2022 studeerde je Design and Applied Arts aan de Design Academy in Eindhoven en van 2019 tot 2023 Fine Arts aan de Gerrit Rietveld Academie. Waarom?

“Nadat ik mijn opleiding bedrijfskunde had afgerond besloot ik toelating te doen voor verschillende kunstacademies in Nederland. Ik koos ervoor om naar het voor mij onbekende Eindhoven te verhuizen. Tijdens mijn tweede studiejaar daar, aan de Design Academy dus, groeide mijn nieuwsgierigheid voor conceptuele kunst, waardoor ik besloot opnieuw toelating te doen voor de Rietveld Academie met het idee, als ik aangenomen zou worden, beide opleidingen tegelijkertijd te volgen.”

Wat zijn de grootste verschillen tussen de Design Academy en de Gerrit Rietveld Academie? 

“Voor mij waren dat de opdrachten. Op de Design Academy waren de opdrachten over het algemeen zeer specifiek, waardoor het eindresultaat al voor een groot deel van tevoren werd bepaald. In tegenstelling tot de Rietveld Academie, waar je slechts een startpunt kreeg en het proces en eindresultaat dus ‘open’ waren.”

Wat zijn de voordelen van het hebben van een bachelor in design en in beeldende kunst? Met andere woorden: wat is de meerwaarde van het doen van deze twee studies, in hoeverre complementeren ze elkaar?  

“Het is voor mij ‘best of both worlds’. Door zowel te leren denken en werken in vooraf afgebakende processen als in meer vrije en open opdrachten, heb ik het gevoel dat ik als kunstenaar een brede basis heb ontwikkeld. Dankzij mijn ervaringen aan de Design Academy heb ik bijvoorbeeld veel kennis opgedaan over materialen en hun (on)mogelijkheden. De Rietveld Academie heeft mij onder andere geleerd om vertrouwen te hebben in het werken binnen minder strak vooraf gedefinieerde processen en dus ook minder vooraf bepaalde uitkomsten. Juist dit soort diverse combinaties aan kennis en ervaring van beide opleidingen heeft mij als maker veel geleerd en een brede basis gegeven.”

Je afstudeerproject aan laatstgenoemde opleiding heet Freddy Marbic. Kun je kort uitleggen wat dit project behelst?  

“Freddy Marbic gelooft dat hij van plastic gemaakt is en wat hij gelooft is de waarheid. Want dat is de tijd waarin we leven. Freddy Marbic is een massief met de hand gemaakt marmeren sculptuur van 600 kg, dat lijkt op een plastic opblaasbare stoel. Het concept achter mijn kunstwerk is dat Freddy gelooft dat hij van plastic is gemaakt, ondanks dat hij eigenlijk uit massief wit Carrara-marmer is vervaardigd. En als hij hierop gewezen wordt negeert hij dat gewoon. Freddy is dus gemaakt van plastic. We leven in een tijd waarin meningen worden aangenomen als feiten. Freddy dient als een oproep om een kritisch perspectief te houden op de wereld om ons heen, omdat niet alles is zoals het in eerste instantie lijkt.”    

Hoe kwam je op het idee van Freddy Marbic?  

“Freddy is ontstaan uit mijn fascinatie voor paradoxen en contrasten. Ik wilde een boodschap communiceren die aanvankelijk als ‘het ene’ wordt gezien, maar eigenlijk volledig het tegenovergestelde is. Deze fascinatie groeide door mijn ervaringen van de afgelopen jaren, waarin ik leerde dat veel dingen niet zijn wat ze op het eerste gezicht lijken. De paradox in Freddy ligt in de keuze van het materiaal. Ik zocht naar een materiaal dat kaarsrecht tegenover plastic staat. Plastic is goedkoop, niet duurzaam, licht, comfortabel en gemakkelijk te hanteren. Marmer is kostbaar, duurzaam, loodzwaar, oncomfortabel en onhandig in de omgang. Door de illusie van deze twee tegenovergestelde materialen optische samen te  brengen in een herkenbaar design creëerde ik iets zo absurds dat ik het wel móest doen.”

Hoe heb je de stoel precies gemaakt?  

“Het maakproces van de stoel combineert hypermoderne technologie met ambachtelijk marmerbewerking. Een CNC-machine heeft op basis van mijn ontwerp de ruwe vorm uit een massief stuk  marmer gesneden, terwijl de afwerking voornamelijk bestond uit ambachtelijk handwerk.”

Zijn er bepaalde kunstenaars waar je aan hebt gedacht bij het maken van je afstudeerproject? 

“Ik vind kunstenaars zoals Folkert de Jong, David Altmejd en Antony Gormley inspirerend. Vooral voor mijn tweede afstudeerproject, Collective Loneliness, heeft Gormley’s werk Field for the British Isles mij geïnspireerd.”

Collective Loneliness is een ander project waarvan we hieronder foto’s zien. Wat heeft dit project te  maken met bijvoorbeeld de covid-pandemie en sociale media?  

“Collectieve Loneliness behandelt het onderwerp van onze hedendaagse samenleving waarin we technisch gezien méér verbonden zijn dan ooit tevoren, maar tegelijkertijd geconfronteerd worden met een feitelijke epidemie van eenzaamheid. Ondanks de overvloed aan communicatiemiddelen verliezen we steeds meer het vermogen om echte verbindingen te maken. De installatie toont het collectieve aspect met keramische gezichten, maar ook de groeiende eenzaamheid onder individuen, weergegeven door de gipsen beelden.”

Wat is het idee achter al die kleine sculpturen?  

“Dit project begon met het idee om een massa van verschillende emoties te creëren. Drie maanden voor mijn afstuderen ontstond dit idee, wat een grote fysieke uitdaging met zich meebracht. Ik heb in totaal 700 kg klei bewerkt, gebakken en geglazuurd, wat resulteerde in ongeveer 2700 gezichten. Het handmatig maken ervan zorgde voor unieke verschillen, die het belang van individualiteit benadrukten. Daarnaast koos ik er in dit project bewust voor om kleur weg te laten en zo de essentie van het  onderwerp meer te belichten.”

Heb je het gevoel dat je met deze twee projecten een basis hebt gelegd voor je kunstenaarschap?

“Ja. Ze hebben me nieuwe inzichten gegeven en mijn creatieve vaardigheden verder ontwikkeld. In de komende jaren wil ik me graag richten op het verkennen van nieuwe thema’s, technieken en materialen om te blijven groeien in mijn vermogen om emoties en concepten in mijn kunstwerken te verweven. Een van mijn dromen is om en mijn werk wereldwijd te exposeren. Daarnaast ambieer ik om mijn kunst te gebruiken als een middel om maatschappelijke vraagstukken aan te kaarten en bewustzijn te creëren rond belangrijke thema’s. Qua objecten zou ik heel graag werk willen maken met het materiaal brons en roestvrij staal.”

Meer werk zien van Hanne Arends? Bezoek haar website of volg haar op Instagram.

Met uw donatie steunt u de onafhankelijke journalistiek van HP/De Tijd. Word donateur of word lid, al vanaf €4 per maand.