‘Wil de eerste klimaatvluchteling nu opstaan?’
Het Westen wordt de komende decennia overspoeld door klimaatvluchtelingen – een apocalyptisch toekomstbeeld waarmee zowel linkse als rechtse politici, ngo’s en denktanks graag schermen. Maar hoe hard zijn deze doemscenario’s? Drie experts over een brisant dossier. ‘Er gáán geen twee miljard mensen in een bootje de Middellandse Zee op!’
Een betere toekomst voor zijn vrouw en hemzelf, maar vooral voor zijn (toekomstige) kinderen. Om die reden besloot Ioane Teitiota in 2007 een werkvisum aan te vragen in Nieuw-Zeeland. Teitiota en zijn vrouw woonden in Kiribati, een eilandenrepubliek in de Stille Oceaan met de twijfelachtige eer een van de eerste landen ter wereld te zijn die eind deze eeuw geheel onder water dreigen te verdwijnen. Oorzaak: de klimaatverandering. Teitiota – staartje, stevig postuur, 29 jaar destijds – wilde dit voor zijn.
Het stel kreeg een visum voor drie jaar en vestigde zich in Auckland, waar Teitiota aan de slag ging als arbeider op een akkerbouwbedrijf en zijn vrouw als serveerster. In 2010 liepen hun visa af. Ze besloten te blijven. Illegaal. Drie jaar later en drie kinderen rijker dreigden ze te worden uitgezet, terug naar Kiribati.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
