Het slordig vertelde verhaal van de overmacht van Tadej Pogacar
Tadej Pogacar lijkt de gedoodverfde winnaar van de Tour de France, maar toch is er twijfel: rijden hij en zijn team wel een eerlijke koers? Frank Heinen kan niet meer zonder scepsis naar hem kijken. "Plotseling werd me een patroon van gebeurtenissen gewaar."
Vorige week schreef iemand op deze plek: ‘Het kan niet, maar Mathieu van der Poel kan het wel’. Een fijne vondst, vond ik. Dat het de mijne was, deed daar niets aan af. De column verhaalde over de ongelofelijke zege van Mathieu van der Poel in de tweede rit. Hoe hij aanviel, werd teruggepakt nog eens aanviel en de tegenstand, bestaande uit een ongeschonden bataljon van de beste renners ter wereld voor joker zette. Zoiets kan niet. Dat Mathieu van der Poel het doet, zegt niks: hij doet vaker dingen die niet kunnen. Zo’n sporter is hij nu eenmaal.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
