Hoe moet het nu toch verder met PostNL?
Vroeger hadden we gewoon de PTT. Wat was daar eigenlijk mis mee? Met de verkoop van het zogenaamde Gouden Aandeel na de privatisering – ons aller kind moest nu echt het huis uit – werd het bedrijf gesplitst in een post- en telefoongedeelte, uitgebreid, van naam veranderd, nog eens van naam veranderd, nog eens gesplitst en dan hebben we nu KPN, TNT Express en PostNL.
Heeft het geholpen? Nou nee, geen van deze drieling doet het goed en PostNL, zeg maar: van die ouderwetse postbodes, is er nog het meest beroerd aan toe. Na de laatste splitsing stond het aandeel virtueel twee jaar geleden op ruim 10 euro, daar is nu ruim 3 euro van over. Het kon nog erger, we zijn ook al ruim onder de 3 geweest. Waar komt die ellende vandaan?
Om te beginnen is het vooral uw en mijn schuld. Af en toe versturen we nog een heuse papieren brief. Misschien ook nog wel eens een verjaardagskaart, een kerstkaart. Maar de mate waarin we dat doen neemt jaar op jaar dramatisch af. Arme postbodes, hun werk wordt in toenemende mate overgenomen door studenten en huisvrouwen. Er is een enorm tekort in het pensioenfonds – what else is new? – en tenslotte heeft de een of andere briljante econoom bij de laatste splitsing (in een Express- en een Postdeel) bedacht dat PostNL met een fors belang in het Expressdeel moest worden opgescheept. Sindsdien wordt de koers van PostNL niet alleen meer bepaald door de brieven die wij niet meer versturen, maar ook door de almaar jojoënde koers van Express. Die laatste wordt nu overgenomen. Goed nieuws, dan kan Post eindelijk de spaarpot vullen.
Maar op het nieuws dat die overname vertraging opliep en PostNL ‘dus’ geen dividend kan uitkeren, kreeg het aandeel nieuwe klappen.
Voorlopig blijft het een lijdensweg, wie weet welke kant het dan wel op moet, mag het zeggen.
