Mijn bejaarde vader wil gewoon méér Marokkanen
Afgelopen weekend at mijn vader met ons mee. Hij wordt dan opgehaald, met de auto, door mijn zoon. Door onverklaarbaar beleid werd hij een paar jaar geleden verplaatst naar een verzorgingshuis dat te ver van zijn woonplaats is gelegen. Hij is 96 en kan niet meer zelfstandig reizen. Hij was nog maar net gewend aan het huis waarin hij destijds in zijn woonplaats terecht kon maar de stap vanuit zijn eigen huis bleef lang verdrietig. En toen moest hij al weer weg. Nieuw regeringsbeleid.
Inmiddels, dat duurde wel even, is mijn vader tevreden over ongeveer alles: het eten, de activiteiten. En de verzorging. Vooral dat laatste bleef lang een pijnpunt. Mijn vader had vroeger een eigen bedrijf met personeel. Het heeft even geduurd totdat hij begreep dat het personeel in het verzorgingstehuis niet zíjn personeel was. Aan de andere kant: als je ziet wat hij maandelijks moet betalen, dan zou je daar bijna eigen personeel voor verwachten.
Nu had hij het erover dat ook het personeel heel goed was. In de taal van zijn generatie had hij over die meisjes met hoofddoeken. Daar kwamen er steeds meer van in het huis. Maar die waren veel beter dan die Hollandse meiden waarbij hij altijd het gevoel had dat ze hun uren maakten voor geld. En dat was dan dat. Maar ‘die met die hoofddoekjes’. Die namen de tijd, ze hadden geduld. Ze maakten een praatje. Ze zijn zorgzaam en aardig.
Mijn vrouw bezocht – ook dit weekend – haar moeder, in een ander verzorgingstehuis. Daar hetzelfde beeld. De meisjes met de hoofddoekjes maken verschil.
In elk geval zijn ze voor de verandering eens geen uitzondering op wat je mag verwachten. Dat is jammer genoeg met een flink aantal jongens van dezelfde afkomst en leeftijd anders. Maar het verhaal van die meisjes horen we veel te weinig. Terwijl ze voor een balans in de beeldvorming kunnen zorgen, afgezet tegen die minderheid die hun broers soms vormen.
Terwijl ik dit schrijf kijk ik met een half oog naar het proces tegen Geert Wilders dat zojuist weer is hervat. Zonder Wilders, zijn eigen keuze. Ik geef Wilders gelijk als hij uitlatingen van Rutte, Spekman, Samsom en nog veel meer politieke hot shots citeert die zich in bepaald niet mindere bewoordingen over Marokkanen en Turken uitlieten. Zo beschouwd is zijn proces een farce, dan horen er veel meer voor het hekje.
Wie het partijprogramma van de PVV bekijkt ziet heel veel aandacht voor de ouderenzorg. Die doelstellingen worden met minder Marokkanen in elk geval nooit gehaald.
