De opstandigheid van Frits Müller
'Mensen verbazen zich over het feit dat ik me over kleinigheden opwind. Maar als ik dat vermogen niet had, kon ik ook geen politieke prenten tekenen.' Over optreden in de provincie, verkeerde naaldkunstenaressen en het cameraatje in het hoofd dat altijd meedraait. De opstandigheid van tekenaar en jazzmusicus Frits Müller.
„Ik hoor net dat ik de Professor Pi-prijs van het Amsterdamse Fonds voor de Kunst heb gewonnen. En dat tegelijk met m'n zestigste verjaardag. Daar ben ik toch wel door aangedaan. Ik voel me daardoor ook niet zo goed interviewbaar. Ogenblik... Juffrouw, mag ik van u een pils en een jonge jenever erbij? Sorry, kunnen we het morgen verder doen?"
„Kom boven... Over drank moeten we het maar niet hebben. Ik ben ooit geïnterviewd door Martin van Amerongen en toen heb ik dat er een aantal keren uit weten te halen. Dan nam ik weer een slok of een teug, dan schonk ik weer eens bij of ledigde het glas. En zo ging dat maar door. Dat was misschien wel zo, maar dat weten we nou wel. Er wordt ontzettend veel gezopen in de jazz, de journalistiek en de kunst. En ik zit nou eenmaal in alle drie.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
