Madsen maakt een slechte soapserie, genaamd Goede Tijden, Slechte Tijden. Madsens verdediging is altijd dezelfde: er kijken een miljoen mensen naar, dus de serie kan niet slecht zijn.

Wat Madsen er niet bijvertelt, is dat er drie soorten slechte programma’s zijn. De eerste is: iemand wil een goed programma maken, maar slaagt daar niet in. Dit is de categorie waar verreweg de meeste programma’s in vallen. Dan is er iemand die een slecht programma wil maken, en daar ook in slaagt. Zo iemand is Madsen. Tot slot is er nog iemand die een slecht programma wil maken, en die die poging ziet mislukken. Dan moet je denken aan de talkshow van Gert Berg. Madsen slaagt er dus in willens en wetens een slecht programma te maken. Bravo! Waarom wil iemand een slecht programma maken? Omdat het publiek liever naar een slecht programma kijkt. Dan denkt het publiek: dat kan ik ook. En daar hebben ze gelijk in. 

Het programma van Madsen is met opzet zó slecht gemaakt, dat iedereen die zich verveelt, of zich mislukt voelt, de hoofdrol zou kunnen spelen — en daar zijn er heel veel van. Duizenden kijkers, die zich stuk voor stuk even goed wanen als de acteurs — en ze hebben gelijk. Natuurlijk kijken de fans van Madsen niet naar Die zweite Heimat — ze snappen instinctief dat ze dat nooit zouden kunnen. 

Madsen profiteert van het schuifdeureneffect, iets waar de Soundmixshow nog sterker op leunt. De imitatie wordt tot kunst verheven, en heel de camping kijkt ademloos toe. 

Eenmaal binnen bij Madsen gaat het pad van de acteur niet over rozen. 

Van der Meyden: „Zijn er wel eens scènes waar de acteurs problemen mee hebben?” 

Madsen: „Ja, daar praat je dan over. Zo moest een acteur, Caspar van Bohemen, Suzanne, gespeeld door Ingeborg Swieten, eens verkrachten. Dat vond hij niet leuk, daar hebben we even over gepraat.” 

Van der Meyden: „Hoe zit het met de decors?” 

Madsen: „Donkerbruin kan echt niet meer. De decors van Goede Tijden, Slechte Tijden hebben fantasiekleuren als roze of mintgroen. Dat vraagt het genre!” 

Van der Meyden: „Heb je nog een mooie uitsmijter voor de zogenaamde intellectuele kliek in film- en TV-land, de regisseurs en zo die soap verafschuwen?” 

Madsen: „Eh ja… Als dokter Simon Dekker door een dal moet gaan, moet hij het heel moeilijk krijgen, moet hij een hele grote crisis doormaken, waarbij de vraag waarschijnlijk gesteld zal worden: moeten we hem ook bijna dood laten gaan, moet hij een misdaad plegen… of niet?” 

De zogenaamde intellectuele kliek in film- en TV-land, de regisseurs en zo die soap verafschuwen: „Schat, sla hem toch gewoon dood.”