De wereld volgens Lasch

Ze zijn goddank weer terug op de buis, die twee dameszombies uit de sixties: de hippe Edwina (Jennifer Saunders) en haar boezemvriendin, de kettingrokende, nymfomane zuipschuit Patsy (een verpletterende creatie van voormalig topmodel Joanne Lumley).

Gepubliceerd op: 14/04 | 1995 Geplaatst in de volgende categorieën:

• archief

door Hans Righart

• E-mail
• Twitter
• Facebook
• LinkedIn

Vorige week startte de BBC een nieuwe serie afleveringen van de comedy Absolutely Fabulous. Voor de niet-kenners: Eddy en Patsy zijn twee monsterlijk egocentrische creaturen voor wie de klok ergens in de eternal summer van '67 is blijven stilstaan. Ze missen ieder contact met de normale wereld, voeren geen slag werk uit — al heeft de meervoudig gealimenteerde Edwina een trendy bureautje in de een of andere windhandel — en verlummelen hun tijd met rijkelijk besprenkelde lunches, losbollerige feestjes, eindeloos gezwets en shopping. In de eerste aflevering van de nieuwe serie vliegen de dames per jet even naar New York for a lunch and some shopping en boemelen ze 's nachts weer terug, lazarus uiteraard en met de armen vol leuke hebbedingetjes. 

Eddy en Patsy zouden karikaturale prototypen kunnen zijn van de Nieuwe Elites, waaraan Christopher Lasch over zijn graf heen de oorlog heeft verklaard. Maar anders dan in Absolutely Fabulous valt er in Lasch' laatste boek The Revolt of the Elites niks te lachen. Volgens de in 1994 aan leukemie bezweken cultuurpessimist wordt de wereld geregeerd door een alliantie van deze kosmopolitische, leeghoofdige hedonisten. Ver verheven boven de benedenwereld, waar de eenvoudige werkmens in het zweet zijns aanschijns zijn tobberige leven leidt, flitst de nieuwe aristocratie met e-mail, fax en modems haar boodschappen en haar geld kriskras over de aardbol, gelovend in God noch gebod en uitsluitend gehoorzamend aan dat ene bevel dat Edwina haar truttige puberdochter voortdurend toesist: "Have fun, dading!" terwijl de oude adel volgens het adagium 'noblesse oblige tenminste nog hart had voor de minder bedeelden, ontbreekt het de nieuwe wereldheersers aan ieder wederkerigheidsdenken. Het is een bikkelharde meritocratie, al is het niet duidelijk waaruit haar prestaties nu eigenlijk bestaan. Eerlijk handwerk is er immers niet bij; het is een parasitaire kaste.