Simon Vinkenoog

Wie zijn werkzame leven, c.q. ‘oeuvre permanente’, een kleine zestig jaar geleden start met de bundel Wondkoorts, kan een beenamputatie onmogelijk anders zien dan als een inzichtverschaffend tussenstation op weg naar een volgende vreugdevolle bestemming. Een bres slaan in het stormachtige leven van onze enige échte beatpoëet is slechts aan De Liefde, in casu Edith Rignalda, voorbehouden. Konden wij allen maar zo productief, spiritueel én beneveld leven als dit bastion van de vrije gedachte. Ubi Simon, ibi sativa.