En de winnaars zijn…
In HP/De Tijd van 5 juni riepen wij onze lezers op de pen zelf ter hand te nemen en een spannend kort verhaal te schrijven. Vele tientallen verhalen ontvingen wij, en dat viel ons niet tegen. Een lezer ging aan de slag tijdens een vliegreis naar Indonesië en schreef ons dat hij zodoende een prettige tijdsbesteding had gehad. Een ander hoopte op wat meer leven in de brouwerij in de wereld van ‘hobbyschrijvers’, en een derde nam met onze wedstrijd alvast een voorschot op een thriller waar hij ‘al een tijdje’ mee bezig is. Op dat laatste komen wij nog terug. Een aantal van u prees het initiatief, en hoopte dat het een aanzet is tot meer. Wij zullen zien.
Wij gaven u als handvat een paar beginzinnen. Wat de jury opviel, was dat de daarin genoemde Manon in de ingezonden verhalen opvallend vaak de pineut is. Tegelijkertijd was u erg creatief in de manieren waarop dat gebeurt. Zo moet Manon in het vervolg maar geen boterhammen met pindakaas meer eten, blijken mooie sjaals uit Napels slecht voor haar gezondheid en kan ze rond 1 april maar beter op vakantie gaan. Overigens wist ze in sommige inzendingen zelf ook van wanten, bijvoorbeeld als huurmoordenaar of als bedrogen echtgenote. (Hoewel een jurylid zich in dit verband wel afvroeg of bloedzuigers in een sladressing het gewenste dodelijke resultaat hebben.) Afwisseling genoeg dus. Slechts twee verhalen waren wat thematiek betreft identiek: Bart, de begrijpende vriend op de achtergrond, blijkt moordlustig jaloers.
Dit gezegd zijnde, viel het de jury ook op dat het nog niet meevalt een goed kort verhaal te schrijven, ondanks een aantal aardige pogingen daartoe. Natuurlijk, we kwamen onhandig geformuleerde zinnen tegen en clichématig taalgebruik (oefening baart tenslotte kunst), maar ook levendige dialogen en een stevig tempo. Een probleem was vaak het ontbreken van een afgeronde (en geloofwaardige) plot. Aanzetten daartoe waren er wel. Of verhalen die lazen als een uittreksel van een nog te schrijven boek – zoals van die eerder aangehaalde meneer. Maar dat maakt nog geen spannend kort verhaal.
Overigens was de jury hier wel nieuwsgierig naar die hele ‘thriller’. Zoals ze ook met smaak enkele stukken tot zich heeft genomen uit het verhaal Sheriff McSteve en de in eerste instantie opstandige bergmakaak. Absurdistisch, ja. Maar helaas geen spannende pointe. (Wel de beste titel.) Ook heeft de jury bewondering voor de ausdauer van John van der Klauw, die maar liefst vijf verhalen inzond. Aardige pogingen, maar het winnende verhaal zat er niet bij.
Twee inzendingen staken er wat de jury betreft met kop en schouder boven uit, omdat alles klopte. Daarom ook het besluit er twee in plaats van drie te publiceren, zoals aanvankelijk het plan was. Wij vonden deze verhalen origineel, actueel en bovendien mooi afgerond met een ‘punch’. Eugenie van Stratum treft precies de juiste toon voor het verhaal dat ze wil vertellen. Bovendien zet zij de lezer aardig op het verkeerde been en komt boontje heel fijn op zijn loontje. Goed voor een tweede plaats.
Over het verhaal van M.A. van Andel en J. Steen Jespersen klonk op de juryvergadering niets dan lof. In een mooie stijl vertelt het duo een schrijnend en tegelijkertijd vilein verhaal, met sterke karakters en een goede spanningsboog. Wij zaten er helemaal in.
Marion Pauw Marcella van der Weg
